این رزق چشم‌های من از سفرۀ غم است

نا قابل است گرچه به زخم تو مرهم است

شکر خدا همیشه سر سفرۀ توایم

هر روز سال مجلس روضه فراهم است

اجداد ما همه به شما گریه کرده‌اند

روضه بهانۀ دل اولاد آدم است

جا روی بال‌های ملائک گرفته است

اشکی که وقف مرثیه‌های محّرم است

این روزها که بوی محرم گرفته‌ایم

دل‌ها دخیل حاشیۀ سرخ پرچم است

با صفحه‌های مقتل تو گریه می‌کنم

وقتی که روضه خوان عزایت مقرم است