صحرا به که گویدغم مجنونش را؟
سوز عطش و گونۀ گلگونش را
دنیا به خودش ندیده مردی چون او
امضای خدا مهر کند خونش را
آشفته و تب‌دار و برافروخته‌اند
در آتش اشتیاق تو سوخته‌اند
امروز فرشته‌ها به گنجینۀ عرش
از خون خروشان تو اندوخته‌اند
آشفتگی از نگاه مجنون پیداست
از آتش گونههای گلگون پیداست
از دورترین نقطه به او خیره شوید
مانند جزیرهای که در خون پیداست
دریای دلت راهی ساحل‌ها شد
دست تو کلید حل مشکل‌ها شد
پرواز به آزادگی‌ات می‌بالد
عشقت سند سلامت دل‌ها شد
یک جرعه نخورد تا نفس تازه کند
برداشت عَلَم که عشق، اندازه کند
می‌خواست خدا کتاب عاشورا را
با دست به خون نشسته شیرازه کند
صحرا به که گویدغم مجنونش را؟
سوز عطش و گونۀ گلگونش را
دنیا به خودش ندیده مردی چون او
امضای خدا مهر کند خونش را
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
