نه همین خون علی دامن محراب گرفت
از دل زینب بی مادر خود تاب گرفت
او نشد کشته که عدل و شرف و تقوی مرد
مرگش از دیدۀ صاحب نظران خواب گرفت
تازه شد محنت بی مادری اطفالش
که فلک از سرشان سایۀ آن باب گرفت
نوح در نوحه که طوفان مصائب برخاست
خاک را گویی که یک بار دگر آب گرفت
روی قنبر که چو گیسوی حسن بود سیاه
از غم قتل علی گونۀ مهتاب گرفت
حسنش شال عزا کرد به گردن چو حسین
آه کاین منظره جان از تن اصحاب گرفت
خوشدل از خون علی لاله و گل رنگین است
نه همین خون علی دامن محراب گرفت
داستان‌هایی که از شام خراب آورده‌ام
عالمی از صبر خود، در اضطراب آورده‌ام
رأس خونین تو بر نی بود با من هم‌سفر
خود تو دانی زآن چه از شام خراب آورده‌ام
گفت زینب تا مکان در دامن مادر گرفتم
چون حسینِ خویش دیدم، شاد گشتم، پر گرفتم
از ازل من با برادر هم‌سفر بودم در این ره
بهر خود، یاری چو شاهنشاه بی‌لشگر گرفتم
نایب خاص امام بی‌عدیل
مسلم، آن پور برومند عقیل
مسلم، آن بر شاه دین، نایب‌مناب
چون علی بهر رسول مستطاب
شد به میدان فداکاری، «وهب»
آن مسلمان‌خوی نصرانی‌نصب
کاو به عکس اهل ظاهر از درون
داشت ره با آن خدایی‌رهنمون
نه همین خون علی دامن محراب گرفت
از دل زینب بی مادر خود تاب گرفت
او نشد کشته که عدل و شرف و تقوی مرد
مرگش از دیدۀ صاحب نظران خواب گرفت
تازه شد محنت بی مادری اطفالش
که فلک از سرشان سایۀ آن باب گرفت
نوح در نوحه که طوفان مصائب برخاست
خاک را گویی که یک بار دگر آب گرفت
روی قنبر که چو گیسوی حسن بود سیاه
از غم قتل علی گونۀ مهتاب گرفت
حسنش شال عزا کرد به گردن چو حسین
آه کاین منظره جان از تن اصحاب گرفت
خوشدل از خون علی لاله و گل رنگین است
نه همین خون علی دامن محراب گرفت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
