- تاریخ انتشار: ۱۳۹۴/۰۴/۱۸
- بازدید: ۶۲۵۴
- شماره مطلب: ۱۸۱۴
-
چاپ
بیا و بعد علی با حسین خوبی کن
فضای تو چقدر غم فزاست ای کوفه
بگو امام غریبت کجاست ای کوفه
صدای یا ابتا از خرابهها آید
تمام شهر پر از این صداست ای کوفه
قسم به شام غریبان مرتضی، سه شب است
که سفرۀ فقرا بی غذاست ای کوفه
هنوز از جگر نخلهای تو به فلک
صدای نالۀ شیر خداست ای کوفه
دل شکسته یتیمی نشسته چشم به راه
هنوز منتظر مرتضاست ای کوفه
به اشک غربت و خون سر علی سوگند
تو را نه دوستی و نه وفاست ای کوفه
ز دست مردم نامرد تو علی چه کشید
که مرگ خود ز خداوند خواست ای کوفه
چرا علی دل شب دفن شد جواب بده
مگر نه او شه ارض و سماست ای کوفه
گذشت هر چه شد، از زینبش تلافی کن
اگر چه کار تو جور و جفاست ای کوفه
بیا و بعد علی با حسین خوبی کن
که از تو خون، جگرِ مجتباست ای کوفه
روا بود که خرابت کنند از ریشه
ز بس تو را ستم نارواست ای کوفه
ز بی وفایی و جور و جفای مردم تو
هماره نالۀ میثم به پاست ای کوفه
-
بر حال حسین گریه کردم
ای بیت خدا، خدانگهدار
ای محفل عاشقان بیدار
ای سنگ نشان کوی دلدار
افسوس که با دو چشم خونبار
من از تو جدا شوم دگر بار
ای بیت خدا، خدانگهدار
-
صفایی ز آب فراتم بده
خداحافظ ای کعبه، ای بزم یار
خداحافظ ای بیت پروردگار
خداحافظ ای محفل اهل راز
خداحافظ ای قبلهام در نماز
-
من عبد گنهکارم و تو حی یگانه
مرغ سحرم دانۀ اشکم شده دانه
پیوسته کشد از جگرم شعله زبانه
تن خسته و کوه گنهم بر روی شانه
من عبد گنهکارم و تو حی یگانه
-
حج عبّاس تو در علقمه بود
کعبه، ای بیت خداوند جلیل
ای به سنگت، اثر پای خلیل
کعبه، ای خانۀ امّید همه
کعبه، ای مرکز توحید همه
بیا و بعد علی با حسین خوبی کن
فضای تو چقدر غم فزاست ای کوفه
بگو امام غریبت کجاست ای کوفه
صدای یا ابتا از خرابهها آید
تمام شهر پر از این صداست ای کوفه
قسم به شام غریبان مرتضی، سه شب است
که سفرۀ فقرا بی غذاست ای کوفه
هنوز از جگر نخلهای تو به فلک
صدای نالۀ شیر خداست ای کوفه
دل شکسته یتیمی نشسته چشم به راه
هنوز منتظر مرتضاست ای کوفه
به اشک غربت و خون سر علی سوگند
تو را نه دوستی و نه وفاست ای کوفه
ز دست مردم نامرد تو علی چه کشید
که مرگ خود ز خداوند خواست ای کوفه
چرا علی دل شب دفن شد جواب بده
مگر نه او شه ارض و سماست ای کوفه
گذشت هر چه شد، از زینبش تلافی کن
اگر چه کار تو جور و جفاست ای کوفه
بیا و بعد علی با حسین خوبی کن
که از تو خون، جگرِ مجتباست ای کوفه
روا بود که خرابت کنند از ریشه
ز بس تو را ستم نارواست ای کوفه
ز بی وفایی و جور و جفای مردم تو
هماره نالۀ میثم به پاست ای کوفه