خدا همین که تو را آفرید تحسین کرد
برای شخص شخیصت بهشت تضمین کرد
خدا همین که تو را آفرید، ختم رسل
تمام عرش خدا را به شوق آذین کرد
خدا همین که تو را آفرید، در دستت
مس وجود مرا داد و ظرف زرّین کرد
خدا همین که تو را آفرید، در گوشت
شهادتین و اذان و اقامه تلقین کرد
خدا همین که تو را آفرید، تا محشر
تو را برای امیری به خلق تعیین کرد
که «لافتی» به جز «الا علی» نمی‌خواهد
زمین به غیر تو مولا ولی نمی‌خواهد
«سقیفه» سقف سخیفی است در برابر تو
عدو کجا و سرانگشت دست خیبر تو
نصیب دشمن تو دومی اگر شده است
نبی به روز «مؤاخاه» شد برادر تو
چه غم که راحت دنیا شود به کام رقیب
خوش است جلوۀ کرّار روز محشر تو
سلام حق به ابوطالبی که شد پدرت
هزار جان گرامی فدای مادر تو
ابوتراب زمین! مشت خاک در دستت
به کیمیای نگاهی شود «ابوذر» تو
اگر که «لم یکن» از بهر حق شبیه و شریک
نظیر فاطمه کفوی نبود همسر تو
امام داعی دوزخ چگونه جرأت کرد
به غصب و کینه نشیند به روی منبر تو
اگر که کعبه شده مولد شریف ولی
بگو به دشمن نادان: نگرد دور علی
تویی کسی که به بدر و اُحُد تقدُّم داشت
میان معرکه از جان و دل تلاطم داشت
کسی که در بر کفّار چون «اشدّاء» و
به روی طفل یتیمی گل تبسُّم داشت
کسی که با لب پاکش به «لیله الإسری»
خطاب حضرت خاتم، خدا تکلّم داشت
تویی کسی که به نان جوی کفایت کرد
نه شوق زیور دنیا، نه میل گندم داشت
کسی که خانۀ خشتی نشین عالم بود
اگر چه عرش، بهشت، آسمان هفتم داشت
کسی که قطرۀ دریای بی کران تو شد
کجا نیاز به خاک و غم تیمّم داشت
تو جبرئیل امین را معلّمی کردی
سرشت شیعۀ خود را تو فاطمی کردی
ظهور ظاهر و باطن، نهان پیدایی
ولیّ ذات خداوند حیّ یکتایی
نبی ست آیۀ «والشّمس» و تو «ضحیها»یش
تو نصّ «و القمری»، تو «إذا تلیها»یی
تویی صراط و تویی محشر و تویی میزان
مسیر ناجی «محفوفه بالبلایا»یی
تو جانشین و پسر عمّ و نفس و لحم و دم
«ألم یجدک یتیما» الی «فآوی» یی
به رغم ماندن جبریل از ادامه راه
به شانه شانۀ احمد «دَنا» «تدلّی» یی
تمام خلق خدا یک طرف، که حضرت تو
امام و رهبر و محبوب و شوی زهرایی
که با تمام توانش به دوست پیمان بست
میان شعله و در راه را به عدوان بست
تویی وجود نبی یا نبی وجود تو بود
ملک به روز ازل گرم در سجود تو بود
سرشت توست «کمشکوه فی زجاجه» علی!
و جنس «نور علی نور» تار و پود تو بود
از ابتدای زمان تا به انتهای جهان
به عقل ناقص ما کمتر از حدود تو بود
تویی تو فاتح کعبه، تویی عروج خلیل
به روی دوش نبی نقطۀ فرود تو بود
حلال زاده شد آن کس که «وال من والاه»
حرام زاده شد آن کس که از جحود تو بود
فدای فاطمه آن بضعۀ رسول خدا
که بعد رحلت جانسوز او عمود تو بود
کسی که سوره شد و سیّد النسای خدا
اگر نبود علی جان! «لما خَلَقتُکُما»
مقدّرات زمین از نگات می‌ریزد
به آیه آیۀ چشمت سمات می‌ریزد
به دست بت شکنت ای خلیل دشمن کش
شکوه و شوکت لات و منات می‌ریزد
صفای کعبه به آن مستجار هیبت توست
که از شکاف سفیدش صِفات می‌ریزد
اگر چه خصم تو قرآن هزار دوره کند
دهان کف زده لاتائلات می‌ریزد
به کوچه کوچه کوفه مسیح منتظر ست
که ذرّه ذرّه گامت حیات می‌ریزد
نه در میانۀ صفّین بلکه پیوسته
ز چشمه سار نگاهت فرات می‌ریزد
سلام من به حسینت، به جسم بی سر او
که از سفینۀ نوحش نجات می‌ریزد
خدا کند که بمیرم میان هیئت او
خدا کند بشوم چون غبار تربت او
به یمن آنکه گشودند پرنیان خیال
رمید شام فراق و دمید صبح وصال
رسید فصل بهار از پی خریف و شتا
مگر که وام بگیرد ز ابر مال و منال
کوچهای بود و دری بود و امامی روی خاک
میدوید آشفتهرو، ماه تمامی روی خاک
بی عمامه، بی عصا، بیتاب قرآن میدوید
چند نوبت بین کوچه ریخت جامی روی خاک
همین که حاصل یک عمر لبخند رضا هستی
محمد هم که باشی باز دلبند رضا هستی
میان بهترینهایی چه تفضیلی از این برتر
که بابای علی هستی و فرزند رضا هستی
از روزن صبح تا تو را دیدم
گفتم به خودم تو را چرا دیدم
راضی نشدم که جز تو را بینم
حق را به جمال مرتضی دیدم
خدا همین که تو را آفرید تحسین کرد
برای شخص شخیصت بهشت تضمین کرد
خدا همین که تو را آفرید، ختم رسل
تمام عرش خدا را به شوق آذین کرد
خدا همین که تو را آفرید، در دستت
مس وجود مرا داد و ظرف زرّین کرد
خدا همین که تو را آفرید، در گوشت
شهادتین و اذان و اقامه تلقین کرد
خدا همین که تو را آفرید، تا محشر
تو را برای امیری به خلق تعیین کرد
که «لافتی» به جز «الا علی» نمی‌خواهد
زمین به غیر تو مولا ولی نمی‌خواهد
«سقیفه» سقف سخیفی است در برابر تو
عدو کجا و سرانگشت دست خیبر تو
نصیب دشمن تو دومی اگر شده است
نبی به روز «مؤاخاه» شد برادر تو
چه غم که راحت دنیا شود به کام رقیب
خوش است جلوۀ کرّار روز محشر تو
سلام حق به ابوطالبی که شد پدرت
هزار جان گرامی فدای مادر تو
ابوتراب زمین! مشت خاک در دستت
به کیمیای نگاهی شود «ابوذر» تو
اگر که «لم یکن» از بهر حق شبیه و شریک
نظیر فاطمه کفوی نبود همسر تو
امام داعی دوزخ چگونه جرأت کرد
به غصب و کینه نشیند به روی منبر تو
اگر که کعبه شده مولد شریف ولی
بگو به دشمن نادان: نگرد دور علی
تویی کسی که به بدر و اُحُد تقدُّم داشت
میان معرکه از جان و دل تلاطم داشت
کسی که در بر کفّار چون «اشدّاء» و
به روی طفل یتیمی گل تبسُّم داشت
کسی که با لب پاکش به «لیله الإسری»
خطاب حضرت خاتم، خدا تکلّم داشت
تویی کسی که به نان جوی کفایت کرد
نه شوق زیور دنیا، نه میل گندم داشت
کسی که خانۀ خشتی نشین عالم بود
اگر چه عرش، بهشت، آسمان هفتم داشت
کسی که قطرۀ دریای بی کران تو شد
کجا نیاز به خاک و غم تیمّم داشت
تو جبرئیل امین را معلّمی کردی
سرشت شیعۀ خود را تو فاطمی کردی
ظهور ظاهر و باطن، نهان پیدایی
ولیّ ذات خداوند حیّ یکتایی
نبی ست آیۀ «والشّمس» و تو «ضحیها»یش
تو نصّ «و القمری»، تو «إذا تلیها»یی
تویی صراط و تویی محشر و تویی میزان
مسیر ناجی «محفوفه بالبلایا»یی
تو جانشین و پسر عمّ و نفس و لحم و دم
«ألم یجدک یتیما» الی «فآوی» یی
به رغم ماندن جبریل از ادامه راه
به شانه شانۀ احمد «دَنا» «تدلّی» یی
تمام خلق خدا یک طرف، که حضرت تو
امام و رهبر و محبوب و شوی زهرایی
که با تمام توانش به دوست پیمان بست
میان شعله و در راه را به عدوان بست
تویی وجود نبی یا نبی وجود تو بود
ملک به روز ازل گرم در سجود تو بود
سرشت توست «کمشکوه فی زجاجه» علی!
و جنس «نور علی نور» تار و پود تو بود
از ابتدای زمان تا به انتهای جهان
به عقل ناقص ما کمتر از حدود تو بود
تویی تو فاتح کعبه، تویی عروج خلیل
به روی دوش نبی نقطۀ فرود تو بود
حلال زاده شد آن کس که «وال من والاه»
حرام زاده شد آن کس که از جحود تو بود
فدای فاطمه آن بضعۀ رسول خدا
که بعد رحلت جانسوز او عمود تو بود
کسی که سوره شد و سیّد النسای خدا
اگر نبود علی جان! «لما خَلَقتُکُما»
مقدّرات زمین از نگات می‌ریزد
به آیه آیۀ چشمت سمات می‌ریزد
به دست بت شکنت ای خلیل دشمن کش
شکوه و شوکت لات و منات می‌ریزد
صفای کعبه به آن مستجار هیبت توست
که از شکاف سفیدش صِفات می‌ریزد
اگر چه خصم تو قرآن هزار دوره کند
دهان کف زده لاتائلات می‌ریزد
به کوچه کوچه کوفه مسیح منتظر ست
که ذرّه ذرّه گامت حیات می‌ریزد
نه در میانۀ صفّین بلکه پیوسته
ز چشمه سار نگاهت فرات می‌ریزد
سلام من به حسینت، به جسم بی سر او
که از سفینۀ نوحش نجات می‌ریزد
خدا کند که بمیرم میان هیئت او
خدا کند بشوم چون غبار تربت او
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
امیرالمومنین در کعبه دوشش کسی غیر از علی نیست جانشین خاتم پیغمبران مولاء علیست خاتم دوش نبی پای علیست حاتفی گفت دیدم من آن دوش نبی گرد خاتم تا به شانه بود علیا" یا علیا" یا علی رمز باء بسم الله الرحمن الرحیم رمز اسم اعظمی مولاء علی میر فتا سامی عثنا عشر شرح دین حبل المتینی یا علی سلطان سریر ولایت علی قل انما ولی یکم الله علی صحر ابن عم وصی مصطفی حله پوش هل عطایو انما وارث گنجینه سر قضاء قابل تشریف قول لا فتی مولاء علی خواند احمد خویشتن را با علی مولای امت تا بدانی ملک هستی جز علی سلطان ندارد به ثنای اسم اعظم شده چون علی محمد بدرید کعبه از هم شده بت شکن به کعبه اسدالله اعظم تشیع بهترین فرهنگ دنیاست ملاک آدمیت عشق الله ست علی گویان عالم جمله هستند تمام انبیاء هم شیعه هستندخدا یکی دین یکی آئین یکی حق یکی جانم یکی هم جان جانانم یکی بی اذن علی قدم مزن بر محراب هم زاده محرابو شهید محراب علیست سایه پیغمبر ندارد هیچ میدانی چرا آفتابی چون علی در سایه پیغمبر است گفتم که روم سایه لطفش بنشینم گفتا که علی نور بوود سایه نداردکسی کو گفته از علمو درایت بیانات متین غیر از علی نیست جانشین خاتم پیغمبران مولاءعلیست امیرالمومنین در کعبه دوشش کسی غیر ازعلی نیست جانشین خاتم پیغمبران مولاء علیست شجره نبوت 30+شجره امامت30 =60+50عیسی محمد=110علی 110 ثمره 124هزار پیامبر است علی110 الله محمدعلی آدم داود هارون 110خلیفه اصلی دین مذاهب علی 110 امام جانشین اصلی محمد ابن عبدالله110 جانشینه حضرت محمد ابن عبدالله110انتخاب امام خلیفه اول حضرت محمد110علی110 امیرالمومنین12حرف12+58 ابجدش =70دین ها70+40 اصل ولایت=110 علی110 امیرالمومنین علی ومحمد 110 تشیع بهترین فرهنگ دنیاست ملاک آدمیت عشق الله ست علی گویان عالم جمله هستند تمام انبیاء هم شیعه هستندخدا یکی دین یکی آئین یکی حق یکی جانم یکی هم جان جانانم یکی بی اذن علی قدم مزن بر محراب هم زاده محرابو شهید محراب علیست سایه پیغمبر ندارد هیچ میدانی چرا آفتابی چون علی در سایه پیغمبر است گفتم که روم سایه لطفش بنشینم گفتا که علی نور بوود سایه نداردکسی کو گفته از علمو درایت بیانات متین غیر از علی نیست جانشین خاتم پیغمبران مولاءعلیست امیرالمومنین در کعبه دوشش کسی غیر ازعلی نیست جانشین خاتم پیغمبران مولاء علیست شجره نبوت 30+شجره امامت30 =60+50عیسی محمد=110علی 110 ثمره 124هزار پیامبر است علی110 الله محمدعلی آدم داود هارون 110خلیفه اصلی دین مذاهب علی 110 امام جانشین اصلی محمد ابن عبدالله110 جانشینه حضرت محمد ابن عبدالله110انتخاب امام خلیفه اول حضرت محمد110علی110 امیرالمومنین12حرف12+58 ابجدش =70دین ها70+40 اصل ولایت=110 علی110 امیرالمومنین علی ومحمد 110 عالم فدای خاک درت یا ابوتراب هستم اسیر و در به درت یا ابوتراب امشب ملائکه همگی صف کشیده اند بهر طواف دور سرت یا ابوتراب موسی و خضر و یوسف و یعقوب بوده اند عمری گدای یک نظرت یا ابوتراب عیسی اگر که معجزه اش زنده کردن است این گوشه ای است از هنرت یا ابوتراب "لا فرق بینک...." به خدا غرق حیرتم رب خوانمت و یا بشرت یا ابوتراب؟! (1) چشم رسول بوده به هنگام کارزار بر دست های معتبرت یا ابوتراب در مدح تو بس است همین قدر گفته اند : جوشن نداشت پشت سرت یا ابوتراب بی شک دعای فاطمه در بین جنگ ها بوده مدافع و سپرت یا ابوتراب آیند سوی تو همه ی شیعیان به حشر همچون گدا به دور و برت یا ابوتراب ما ریزه خوار لطف حسینیم تا ابد ما سائلیم بر پسرت یا ابوتراب ذُخرالحسین و پشت و پناهش که بوده است در کربلا به جز قمرت یا ابوتراب ؟ هر بار آمدم به نجف مست گشتم از فیض زیارت سحرت یا ابوتراب از بس نخورده است هوای نجف به ما گردیده ایم خون جگرت یا ابوتراب ای کاش عاقبت سحری در حریمتان باشم غلام و رفتگرت یا ابوتراب هر کس ندیده صحن تو را غصه می خورد هر کس نرفته کرب و بلا غصه می خورد ذکر ابوتراب عجب مستی آور است این نام پیرِ میکده ی حوض کوثر است اصلا هراس و باک نداریم از حساب محشر کلید باغ جنان دست حیدر است رحمت به مادرم، که مرا مجلس تو بُرد این شوقِ نوکری، اثر شیر مادر است اول کسی که وارد فردوس می شود از صنف نوکران علی دوست، قنبر است حبل المتین حیدریون در پل صراط نخهایِ سبز چادر زهرایِ اطهر است هرکس ز غربت حسنش گریه کرده است خندان ترینِ مردم صحرای محشر است فردا تمام اهل زمین تشنه اند و ما لب هایمانِ ز باده ی آل عبا تر است راهی برای شیعه ی تو تا بهشت نیست«تا کشتی نجات حسینی شناور است» سینه کبودها، چقدر بُرد کرده اید!! باغ بهشت سینه زنان با صفا تر است محشر تمام سینه زنان گردِ زینب اند آن روز داغ، چادر او سایه گستر است مانند باد می گذریم از پل صراط تا رویِ دست فاطمه قنداقِ اصغر است تعجیل در فرج حضرت صاحب صلوات شیعه 12 امامی قائم آل محمد http://www.alialiali.loxtarin.com/post/307