اندوه‌های قلب تو از سرمه رنگ داشت
از زخم، صبح آینه‌ات شام زنگ داشت
خون بود لخته لخته به چشم تو می‌نشست
لختی اگر وداع برادر درنگ داشت
از روی تل برای پیمبر سخن بگو
این گیسوان کیست که قاتل به چنگ داشت؟
دیدی که از دلت عطشِ بوسه می‌چکد
از آن گلو که از شفق و لاله رنگ داشت
خطبه شکن شده است کسی که به نیزه‌ها
آیات وحی بر لبش آغوش تنگ داشت
سر را بزن به چوبۀ محمل که روی نی
پیشانی برادرت، اندوه سنگ داشت
چه شد که در افق چشم خود شقایق داشت
مدینه‌ای که شب پیش صبح صادق داشت
میان حوزۀ علمیه اختلاف نبود
که بهر رحلتش استاد، میل سابق داشت
آن شب که باغ حال و هوای دعا گرفت
هر شاخه‌ای قنوت برای خدا گرفت
شعر علیل و واژۀ بی‌اشتهای آن
با اشک‌های شوق تشرف شفا گرفت
یک شعله داغت از پر جبریل پا گرفت
آدم به ناله آمد و عالم عزا گرفت
الله روضه خواند وَ فَدَیناه جلوه کرد
این لقمه را خلیل ز دست شما گرفت
یک شعله داغت از پر جبریل پا گرفت
آدم به ناله آمد و عالم عزا گرفت
الله روضه خواند وَ فَدَیناه جلوه کرد
این لقمه را خلیل ز دست شما گرفت
اندوه‌های قلب تو از سرمه رنگ داشت
از زخم، صبح آینه‌ات شام زنگ داشت
خون بود لخته لخته به چشم تو می‌نشست
لختی اگر وداع برادر درنگ داشت
از روی تل برای پیمبر سخن بگو
این گیسوان کیست که قاتل به چنگ داشت؟
دیدی که از دلت عطشِ بوسه می‌چکد
از آن گلو که از شفق و لاله رنگ داشت
خطبه شکن شده است کسی که به نیزه‌ها
آیات وحی بر لبش آغوش تنگ داشت
سر را بزن به چوبۀ محمل که روی نی
پیشانی برادرت، اندوه سنگ داشت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
