گل در مسیر غارت کولاک مانده بود
زیر تهاجم خس و خاشاک مانده بود
در پیش چشم مضطرب و شرمگین رود
روح لطیف آب عطشناک مانده بود
زیر نگاه سنگى و گستاخ کرکسان
شیرى اگرچه زخمى، بی‌باک مانده بود
شب بود و شب، سپیده سر سرزدن نداشت
شب بود و آفتاب که بر خاک مانده بود!
کوچید آفتاب، و از او به یادگار
یک کاروان ستارۀ غمناک مانده بود!
از التهاب صاعقه، در روزگار شب
در ذهن خاک، خاطره‌اى پاک مانده بود
آن مشت آب
اگر به لبها میرسید
تاریخ چه میکرد
بیعشق؟
چو پیدا کرد در خود یاس را آب
نفهمید آن همه احساس را آب
چه نومیدانه آن دم آرزوکرد
لب خشکیدۀ عبّاس را آب
بهسوی علقمه عبّاس میرفت
که موجی از غم و احساس میرفت
تمام باغ شاهد بود، آن یاس
به جنگ لشگریاز داس میرفت
گل در مسیر غارت کولاک مانده بود
زیر تهاجم خس و خاشاک مانده بود
در پیش چشم مضطرب و شرمگین رود
روح لطیف آب عطشناک مانده بود
زیر نگاه سنگى و گستاخ کرکسان
شیرى اگرچه زخمى، بی‌باک مانده بود
شب بود و شب، سپیده سر سرزدن نداشت
شب بود و آفتاب که بر خاک مانده بود!
کوچید آفتاب، و از او به یادگار
یک کاروان ستارۀ غمناک مانده بود!
از التهاب صاعقه، در روزگار شب
در ذهن خاک، خاطره‌اى پاک مانده بود
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
