از بام فتاده بام را می‌فهمد
در دام فتاده دام را می‌فهمد
لب تشنگی‌ات وقتِ شهادت یعنی
این مرد، لبِ امام را می‌فهمد
هر زخم که خورد، زخمه کاری‌تر شد
موسیقیِ داغ‌ها بهاری‌تر شد
این شورِ حسین دستگاهی است عجیب
کز نغمۀ آن دو چشم،آری! تر شد
بی سر شده‌ای و از جهان سر هستی
یک گام از عاشقان جلوتر هستی
گفتند که مسلمِ عقیلی اما
ولله که مسلم ابنِ حیدر هستی ...
لب تشنه‌تر از جام فتادی سردار؛
در آتشِ این دام فتادی سردار!
افتاده‌تر از تو مرد در عالم نیست
این‌گونه که از بام فتادی سردار!
از بام فتاده بام را می‌فهمد
در دام فتاده دام را می‌فهمد
لب تشنگی‌ات وقتِ شهادت یعنی
این مرد، لبِ امام را می‌فهمد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
