من غصه می‌خورم، پسرم چشم می‌خورد
با او نبی و فاطمه هم چشم می‌خورد
هر جا مکن گسیل ز حُسنت ملاحتی
آهو اگر رود ز حرم چشم می‌خورد
شد آب چشم اهل حرم در نظاره‌ات
خورشید داغ، چند رقم چشم می‌خورد
ایمن مباش از زره چشم تنگ خویش
این تن زنی چو چشم به هم چشم می‌خورد
تیغی دهان گشوده به بالای معنی‌ات
ابروی تو غلط نکنم چشم می‌خورد
دعای زنده‌دلان صبح و شام یا حسن است
که موی تیره و روی سپید با حسن است
حسین می‌شنوم هرچه یاحسن گویم
دو کوه هست ولی کوه بی‌صدا حسن است
به یاد آن لب شیرین که مصطفی بوسید
ز پا درآورد آخر سرشک شور مرا
یک مصرع است حاصل عمری که داشتم:
یار آمد و گرفت و به بندم کشید و برد
«تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزردۀ گزند مباد»
شنیده‌ام که گدا موج می‌زند به درت
سرای جود تو خالی ز مستمند مباد
من غصه می‌خورم، پسرم چشم می‌خورد
با او نبی و فاطمه هم چشم می‌خورد
هر جا مکن گسیل ز حُسنت ملاحتی
آهو اگر رود ز حرم چشم می‌خورد
شد آب چشم اهل حرم در نظاره‌ات
خورشید داغ، چند رقم چشم می‌خورد
ایمن مباش از زره چشم تنگ خویش
این تن زنی چو چشم به هم چشم می‌خورد
تیغی دهان گشوده به بالای معنی‌ات
ابروی تو غلط نکنم چشم می‌خورد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
