عشق بر جان خرد بلاى تو را
عقل می‌پرورد ولاى تو را
اى حسین! اى که هل اتى باشد
ورقى دفتر عطاى تو را!
هر که به عشق تو اعتراف ندارد
دفتر عمرش به جز خلاف ندارد
وآن که ندارد حسین! مهر تو در دل
ز آتش قهرش خدا معاف ندارد
دیدم به طواف مرقد دوست
آلوده‌تری ز من نباشد
بالای سرش نماز خواندم
آن جا که سری به تن نباشد
عنان قافله در این دیار بگشایید
کمر به مرگ ببندید و بار بگشایید
حریم وعده‌ی پروردگار ما این جاست
نظر به وعده‌ی پروردگار بگشایید
اهل بیت شاه دین با صد نوا
بار بر بستند از شام بلا
ره بپیمودند چندی بی‌قرار
تا که دشت کربلا شد آشکار
آه! یاران! روزگارم، شام شد
نوبت شرح ورود شام شد
شام، شهر محنت و رنج و بلا
شام، یعنی سخت‌تر از کربلا
چون سواد شام کم‌کم شد پدید
رنگ از رخسار «آل‌اللَّه» پرید
تا در این‌جا محمل زینب رسید
حق به فریاد دل زینب رسید
در سر من، باز شور دیگر است
شام را امروز، صبح محشر است
آینه‌یْ اسلام را بشْکسته‌اند
شهر را از ذوق، آذین بسته‌اند
در حدیث آمد ز «منهال»، ای عزیز!
این روایت بشْنو و اشکی بریز
گفت: آن هنگام کاندر شهر شام
اهل بیت مصطفی را شد مقام
روز آدینه یزید زشت‌نام
رفت سوی مسجد مشهور شام
داد فرمان، منبری بگْذاشتند
خود خطیبی را بر آن واداشتند
باز روزم در نظر آمد چو شام
یادم آمد، ماجرای شهر شام
چون اسیران دیار کربلا
صبح‌دم شد وارد شام بلا
بر اسیران دیار رنج و درد
گشت شهر کوفه، میدان نبرد
سرّ دشمن بر ملا کردند باز
کوفه را کرببلا کردند باز
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
