سلام بر دو برادر، دو جلوۀ ایمان!

یکى به نام حلاس و یکى دگر نعمان

بر آستان ولایت، دو پاسبان شرف

به جلوه‌گاه شهادت، دو شمع جاویدان

سلام باد به عبدالله بن یقطُر راد!

 سلام ما نه همین کز خدا سلامش باد!

خود او غلام حسین، مادرش کنیز حسین

 که با ولىّ خدا یافت هم‌زمان میلاد

سلام باد به ایثار قعنب نمرى

 گر اى صبا! تو به کویش سلام ما ببرى

بزرگ‌مرتبه از شیعیان بصره که داشت

 نهفته در صدف سینه از یقین، گهرى

ز ما سلام به حجّاج بدر سعدى باد!

 که عشق، باب سعادت به روى او بگشاد

ز بصره بود و بصیرت گرفت دستش را

 که سربلند برآمد ز آزمون جهاد

سلام ما به امیّه که جان‌فدا آمد!

 مناى عشق پسندید و در منا آمد

به پیشباز شهادت ز کوفه رو برتافت

 خداى را! که کجا بود و تا کجا آمد

سلام ما به روان کنانه بن عتیق!

 که بود حلقه‌ی مهر و وفاق را چو عقیق

ز عابدان زمان و ز قاریان بنام

 که داشت دیده‌ی حقّ الیقین، على التّحقیق

سلام ما به سه جانِ به یک‌دگر مأنوس!

 که بوده عطر ولایت ز هر سه تن، محسوس

سه هم‌قسم، سه برادر، سه دوست‌دار على

یکى است قاسط و یک مقسط و دگر کردوس

سلام باد به سالم، مجاهدى دیگر!

 که داشت رایت ایل بنى المدینه به سر

ز شیعیان على بود و از قبیله‌ی کلب

 قیام مسلم و مردان کوفه را یاور

سلام باد بر آن عاشق و وفادارى!

 که پیشتاز شهادت شد از وفادارى

جوان کوفى و ابن عمیر عبدالله

 بلندقدر و شجاع و قوى به دین‌دارى

سلام بر دو برادر! به روح اطهرشان!

 که یافتند شهادت ز عشق و باورشان

دو پور عروه‌ی حرّاق و سرشناس عراق

 که بود دوستى اهل بیت، سنگرشان

سلام باد به بُشر بن عمرو! سردارى

 که شهره بود به جان‌بازى و فداکارى

ز حَضرَموت یمن بود و عشق حضرت دوست

 کشید در صف عشّاقش از وفادارى

سلام بر سه برادر، سه اسوه‌ی ایثار!

 ز دوده عجلان، وز قبیله‌ی انصار

سه مرد صحنه‌ی صفّین کز رشادتشان

 به یاد مانده بسى خاطرات عزّت بار