یکتا گهری ز صدر دین افتده

آویزۀ عرش بر زمین افتاده

افسوس که در واقعۀ کرببلا

از خاتم انبیا نگین افتاده

اسیر موج‌های سرکش تقدیر, ماهی‌ها

و می‌میرند! شایدزود, شاید دیر, ماهی‌ها

گروهی سایۀ امن خدا برنعش اقیانوس

گروهی در فریب فتنۀ تزویرماهی‌ها

بی مشک آب گرچه لبت تر نمی‌شود

چیزی شبیه بادۀ کوثر نمی‌شود

بوسیدم از دو چشم به خون خفته‌ات ولی

دیدم که بوسه، بوسۀ مادر نمی‌شود

آمدی و شب سیاه من

عاقبت مثل روز روشن شد

همه دیدند من پدر دارم

روسیاهی نصیب دشمن شد

نماز خوف

نه با تکبیره الاحرام

که با " آخ "

     آغاز می شود 

باز در خاطره‌ها یاد تو، ای رهروِ عشق  شعلۀ سرکش آزادگی افروخته است 

یک جهان بر تو و بر همت و مردانگی‌ات  از سر شوق و طلب، دیده جان دوخته است   

گرچه درخت سرو منعّم نمی‌شود

زین پس کسی شبیه حسین خم نمی‌شود

غارت‌زده منم که ترا می‌دهم ز دست

دیگر چنین بساط، فراهم نمی‌شود

انگار تمام رعدها می‌غرّند

انگار تمام نخل‌ها مُضطرّند

ای کاش که آسمان زهم نشکافد

دارند سر امام را می‌بُرّند...

کعبۀ عشق نگر دور و برش دعوا شد

استلامش چه شلوغ است، سرش دعوا شد

گوییا مملکت ری به نگاهش بسته است

در قشون بر سر چشمان ترش دعوا شد

رسانده‌ام به حضور تو قلب عاشق را

دل رها شده از محنت خلایق را

دلی که پر زده تا آستان احسانت

که غرق نور اجابت کنی دقایق را

زود بیدار شدم تا سر ساعت برسم باید این بار به غوغای قیامت برسم 

من به "قد قامت" یاران نرسیدم، ای کاش لا اقل رکعت آخر به جماعت برسم   

در جوانی غم تو پیر مناجاتم کرد

مادرت فاطمه در سجده ملاقاتم کرد

دست دادم که کسی جز تو کرم ننماید

لیک دست کرمت قبلۀ حاجاتم کرد