به یاد آن لب شیرین که مصطفی بوسید

ز پا درآورد آخر سرشک شور مرا

یک مصرع است حاصل عمری که داشتم:

یار آمد و گرفت و به بندم کشید و برد

معنی برو به کرببلا عید کن که حق

روزی هزار بار در آن عید می‌‌کند

آسان‌تر از آن نیست، ولی ماه محرم

دشوارترین کار جهان، خوردن آب است

مادر به اشک روضه مرا داده است شیر

در شیرم آب کرده، ولی سود با من است

برای صلح بشر می‌زنند مردان تیغ

اگر به صبر ببینی، حسین هم حسنی است

هرکس ز حسن دوست متاعی گرفته است

بیچاره من که از غمش آتش گرفته‌ام

لب تشنگی از حرمت و حرمان دو مقام است

یک روز ِ محرم نشوند این رمضان‌ها

فسق لب بوسه نچیدن ز ضریح تو بود

در مقامی‌که به پایت زند اکبر، بوسه

قول حسینی شنو راه مخالف مرو

راست برو تا حجاز خصم عراقی مشو

حسن حسن است که با حسین است

گر خود حسن است و یا حسین است