دلش بی تاب از آهی پر شرر سوخت

شبیه چشم‌هایی شعله‌ور سوخت

به پای حنجری آتش گرفته

تنورخولی آن شب تا سحر سوخت

خروش ناله در عرش است بر پا

قیامت می شود از اشک زهرا

سری را خولی آورده به کوفه

تنی مانده رها بر خاک صحرا

غم و درد و بلا کوچه به کوچه

تب و اشک و عزا کوچه به کوچه

میان کوفه گرداندند سر را

به روی نیزه‌ها کوچه به کوچه

فدای ذکر یارب یا رب تو

چه اشکی دارد امشب زینب تو

به لب آورده جان کاروان را

به هر چوبی که می‌زد بر لب تو

تو که آرامبخش این قلوبی

خبر از حال من داری به خوبی

جواب اشک‌های زینب تو

شده در شام رقص و پایکوبی

با شیون و شین یا قدیم الاحسان

با این همه دِیْن یا قدیم الاحسان

ما آمده‌ایم تا ببخشی ما را

امشب به حسین یا قدیم الاحسان

رها از ما و من بودیم یک عمر

غریب یک وطن بودیم یک عمر

نزن حرف جدایی با من آخر

که یک جان و دو تن بودیم یک عمر

دل من داغدار رفتن تو

به روی خاک این صحرا تن تو

تمام گرگ‌ها در قتلگاه و

چه دعوایی سر پیراهن تو ...

نه تنها زخم‌ها بی التیام است

حدیث غربت او ناتمام است

میان قتلگاه افتاده اما

نگاه آخرش سوی خیام است

تو که رفتی کشید آتش زبانه

حرامی حمله‌ور شد وحشیانه

امان از بی حیایی‌های دشمن

امان از طعنه‌های تازیانه

تمام خیمه‌ها می‌سوخت یا رب

امان از بی پناهی در دل شب

تمام دشت پر بود از سیاهی

چه آمد تا سحر بر روز  زینب

ندارد شام غم هایم سپیده

من و یک کاروان قد خمیده

رسیده وقت آغاز جدایی

خداحافظ تن در خون تپیده