ما را شهید اشک و محن آفریده‌اند

عاشق تر از اویس قرن آفریده‌اند

 امر خدای عزوجل بوده در ازل

 ما را برای سینه زدن آفریده‌اند

غم بی‌یاوری یارب چه سخت است

برای حضرت زینب چه سخت است

بدون دست، با چشمان زخمی

فرو افتادن از مرکب چه سخت است

کوبنده شده چکامۀ لب‌هایت

روییده‌­ای از ادامۀ لب‌هایت

باید که تمام سطرهای دنیا

گنجانده شود به نامۀ لب‌هایت

فرات از کام خشک­ت شرمناک است

ز  داغت آتشی در جان خاک است

به یاد دست‌های با وفایت

گریبان دوبیتی چاک چاک است

عشق آمده همراه سپاهت باشد

تا شاهد آخرین پگاهت باشد

هر صحنۀ کربلا پر از زیبایی ا­ست

وقتی که خدا چشم به راهت باشد

ای مطرب دل به دل نوایی می‌زن

بر خوان عطای حق صلایی می‌زن

از دور سفینۀ نجاتی پیداست

ای غرق گناه دست و پایی می‌زن

عَلَم‌های عزا برپاست در دل

فغان و اشک و واویلاست در دل

میان تیر و خون قامت به قامت

نماز ظهر عاشوراست در دل

پیداست صلابت مسلمانی تو

در سجدۀ عشق خیز طولانی تو

کمتر ز سر بریده بر نیزه که نیست

این پینه که بسته است به پیشانی تو

برای خواهرت آهی نمانده

به غیر از عمر کوتاهی نمانده

به جز آوای قرآن از سر نی

برایش هیچ همراهی نمانده

برادر، خواهرت بی­تاب گشته

ز جا برخیز فتح الباب گشته

به یاد تشنه‌کامی­‌هات مولا!

دل سنگ بیابان آب گشته

بیا مرهم شوی بال و پری را

نگاه نیمه جان و پرپری را

شده چشمان مقتل حلقۀ اشک

بیا و پس بگیر انگشتری را

تو مُهر یقین به روز تردید شدی

مضمون دعای سفرۀ عید شدی

هم منجی کوچه‌های تنهایی یاس

هم وارث هفتاد و دو خورشید شدی