آن دامنی که دم به دمش فیض رایج است

دامان مادر است که مهد نتایج است

ای دل بگیر دامن امّ‌البنین که او

باب‌المراد و مادر باب‌الحوائج است

آن بانویی که همسر لایق به مرتضاست

چون فاطمه، نه کمتر از او، یار باوفاست

غمخوارۀ حسین و حسن، یار زینبین

امّ‌البنین و مادر سردار کربلاست

چشمش به سحر بود، تعجب دارد؟

دنبال قمر بود تعجب، دارد؟

عباس اگر نیست تعجب نکنید

عباس اگر بود تعجب دارد

امروز اگر بوی تو احساس شود

آمیخته با عطر خوش یاس شود

جز تو چه کسی لیاقت این را داشت

در جمع زنان مادر عباس شود؟

نام تو در آسمان درخشنده‌تر است

تاریخ جهان به عشق تو معتبر است

این فخر تو را بس که غزلنامۀ تو

با نام ابوالفضل و علی مفتخر است

در کرببلا دور و بر زینب باش

یعنی همه جا پشت سر زینب باش

خواهی که کنم حلال تو شیرم را

آقای همه! تو نوکر زینب باش

غم، سازِ دل حجازی‌ات شد مادر

هنگامۀ سرفرازی‌ات شد مادر

دنبالۀ کربلای من، خاک بقیع

میدان حماسه‌سازی‌ات شد مادر

تا همسر خود تو انتخابم کردی

آن ذرّه شدم که آفتابم کردی

دیدم حسنت به یاد مادر افتاد

دیشب که تو فاطمه خطابم کردی

سردار وجود بر تو همسر گوید

دامان تو را شهیدپرور گوید

ای امّ بنین بس است در اوصافت

این نکته که زینب به تو مادر گوید

ای ام بنین که فاطمه بودت نام

از ما به تو و چار شهید تو سلام

دیروز کنار چار فرزند علی

امروز کنار تربت چار امام

از خلد همی بوی گل یاس آید

جان از بدنم برون ز احساس آید

در حالت احتضار و جان کندن من

بر دیدن من حسین و عباس آید

من نکهتی از بوی گل یاس شدم

اسطورۀ سوز و ساز و احساس شدم

ما بین فرشتگان دو عالم من

از روز ازل مادر عباس شدم