گل‌برگ ز تیر چیده را می‌آورد
قنداق به خون تپیده را می‌آورد
سردار رشید کربلا از میدان
سرباز گلو دریده را می‌آورد
از عرش ندا رسید کای یار! حسین!
بر ما گل خویش را تو بسپار، حسین!
می‌خواست کند دفن علی را که رباب
زد ناله کمی دست نگه دار، حسین!
تا فارِس شش‌ماهه به میدان آمد
گفتند امید ناامیدان آمد
میلاد علی اصغر و شاد است حسین
آری؛ گل گلزار شهیدان آمد
ای ماه که بر خون خدا دل‌بندی!
در کرببلا تو عشق را پیوندی
امشب به رخت اگر که خندید حسین
فردا تو در آغوش پدر می‌خندی
ای آن که به قلب‌ها امارت کردی
تکمیل شهادت از اسارت کردی
ماییم و تو و زیارتت، ای که به اشک
رگ‌های بریده را زیارت کردی!
زینب تو یگانه دختر توحیدی
توحید بخوان که خواهر خورشیدی
امّید قیام کربلا شد صبرت
ای صبر علی! تو مادر امّیدی
زیبایى گلشن على زینب بود
پرورده‌ی دامن على زینب بود
بر خصم شکست داده و خود نشکست
آیینه‌ی روشن على زینب بود
در فضل، محیط بی‌کرانى، زینب!
در صبر، بسیط آسمانى، زینب!
اى خورده به سینه‌ات مدال عظمت!
بانوى همیشه قهرمانى، زینب!
هر چند که از بار گنه روسیهیم
با شوق به آستان تو جبهه نهیم
میلاد بزرگْ‌عمّه‌ات را مهدى!
بر عمّۀ کوچک تو تبریک دهیم
ما جلوه به جان و دل تاریک دهیم
با عرض تحیّت که ز نزدیک دهیم
میلاد خجستۀ تو را، یا زینب!
بر نور دلت رقیّه تبریک دهیم
امشب که کند فخر به شب‌هاى دگر
آورده فلک، اختر زیباى دگر
این زینب کبرى است به دامان على؟
یا ختم رسل گرفته زهراى دگر؟
زینب که خدا، جلوه دهد یادش را
تالى نبُوَد، صبر خدادادش را
باشد که در آستانه‌ی قدس حسین
بر پاى کنیم جشن میلادش را
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
