خوشا من! هر چه بودم، هر چه هستم
به ذکرِ یا حسین، ای دوست! هستم
چه مستی؟ آی این مستی غریب است
جز این مستی، همه هستی فریب است
رفیقان! نینوا میخانۀ ماست
رواقِ شورشِ مستانۀ ماست
شفابخش است بوی خاک پاکَش
فدای عاشقانِ سینه چاکش!
خدایا! این چه سودا، این چه حالی است
که دستانم در این هنگامه خالی است
چه دارم غیرِ مُشتی واژه تار
گرفتارم، گرفتارم، گرفتار
فتوحِ روح و رستاخیز جان شد
بیا ای دوست! فصلِ ارغوان شد
سفر کن، نوبتِ ذبح عظیم است
بنوشان جرعه‌ها، ساقی کریم است
شگفت است این صدا لبیک ... لبیک!
که می‌خواند خدا؛ لبیک ... لبیک!
سفر که عاشقا! این حجّ خون است
سرانجامش اِلَیْهِ راجِعُون است
بشنوید ای اهل دل این ماجرا!
دید مروان مادر عباس را
در بقیع شد غرق شور و زمزمه
اشک ریزان بر عزیز فاطمه
شنو ای دل؛ از من، تو این ماجرا
کن ای دیده؛ جاری سرشک عزا
چو امّ‌البنین در مدینه، شنید
شده چار فرزندش از کین، شهید
السّلام ای گوهر دریای نور
السّلام ای بحر گوهر زای نور
السّلام ای رهرو نور الهدیٰ
السّلام ای همسر شیر خدا
خوشم که ذاکر امّ‌البنینم
ز جان مدحتگر امّ‌البنینم
گل باغ وفا امّ‌البنین است
یم صدق و صفا امّ‌البنین است
صد شکن از غم نشیند بر جبین
گر بگویم شرحی از امّ‌البنین
ای ز داغت داغدار افلاکیان
همنوا با نالۀ تو خاکیان
خداحافظ ای چشم گریان چو ابر
خداحافظ ای چار تصویر قبر
خداحافظ ای خاک‌های بقیع
شب و روز محنت‌فزای بقیع
بشنو از من این کلام معتبر
هست منقول از احادیث این خبر
آنکه چون دادی خدای دادگر
زوجۀ شیر خدا را یک پسر
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
