چون که افتادند آل‌اللَّه به راه
راهشان افتاد اندر قتلگاه
ز اشتران، خود را به زیر انداختند
شور رستاخیز بر پا ساختند
روزِ عشق‌آموزِ عاشورا گذشت
سرگذشت عشق بود، امّا گذشت
روز ایثار و وفا و عشق و خون
عقل شد راهی به صحرای جنون
ناله‌ها تا گنبد مینا رسید
تا به مقتل، دختر زهرا رسید
وآن اسیران را چو بر مقتل، عبور
اوفتادی، گوییا شد نفخ صور
آه! از آن ساعت که با چشمان تر
شد سکینه بر سر جسم پدر
دید جسمی اوفتاده روی خاک
قطعه‌قطعه، پاره‌پاره، چاک‌چاک
آه! از آن ساعت که با افغان و آه
شد عبور زینب اندر قتلگاه
شهریاری را به خون غلتان بدید
پاره‌پاره پیکر و عریان بدید
کاروان در شام آمد، شب رسید
نوبتِ ذکرِ غمِ زینب رسید
السّلام! ای آیۀ صبر جمیل!
السّلام! ای گوهر پاک و اصیل!
ای رسول خون اولاد رسول!
ای بتول پاک دامان بتول!
مام ایمان، خواهر «حقّ‌الیقین»
دخت زهرا، دخت قرآن، دخت دین
زینب! ای آیینه‌دار کربلا
ای رسول دشت سرخ نینوا
ای حسینِ دیگری اندر مصاف
ای زبانت، ذوالفقار بی‌غلاف
کیست زینب؟ محرم بزم حضور
روی او تفسیری از الله نور
چون به دنیا آمد آن فرخنده‌‌زن
شد به گیتی نور حق، پرتو‌فکن
ای دل زخمی! خدا داغت دهد
خوشۀ سرخی در این باغت دهد
بشْنو این نی‌ناله را از نیشتر
هر که زخمش بیش، دردش بیش‌تر
زینب! ای شیرازۀ امّ‌الکتاب
ای به کام تو، زبان بوتراب
ای بیانت، سر‌به‌سر توفان خشم
نوح می‌دوزد به توفان تو چشم
بانو! ای احیاگر نام حسین
نینوایی‌نایِ پیغام حسین
ثبت، نامِ لاله‌ها در باغ توست
سینۀ آلاله‌ها پُر‌داغ توست
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
