مرحبا! طوباً لک! ای بیت عتیق!
«جائکَ المحبوب، من فجٍّ عمیق»
مرحبا بر طالع میمون تو!
حبّذا زین قدر روزافزون تو!
خود فرزدق گفت: در قُرب حرم
من به حج می‌رفتمی با مادرم
ناگهان دیدم حسین و اهل او
آمده از مکّه بیرون کوبه‌کو
شد برون از مکّه، روز ترویه
با عیال و اهل بیت زاکیه
گفت راوی: دیدم آن سلطان راد
در حرم در نزد کعبه ایستاد
در یکی منزل چو شاه آمد فرود
در دل شب زینب کبری شنود
هاتفی خوانَد به اندوه و کُرَب
این مضامین را به اشعار عرب:
روز جمعه، سوّم شعبان، نزول
کرد اندر مکّه فرزند رسول
شد مقیم کعبه آن مشکات نور
مکّه از نورش شدی «دارالسّرور»
ای مدینه! نوبت غم آمدت
تا قیامت سوگ ماتم بایدت
یا رسول‌اللَّه! برآور سر ز خاک
نی، فرود آ از فراز عرش پاک
چون ز یثرب کرد، آن شاه جلیل
سوی شهر مکّه، آهنگ رحیل
در دل شب با دلی پُر داغ و درد
عزم تودیع رسول‌‌الله کرد
در دل شب رفت فرزند بتول
با دلی پُردرد در روضه‌یْ رسول
از جفای روزگار فتنه‌جو
گریه بگْرفتش همی راه گلو:
ای خدای عشق و ای سلطان جود!
از وجودت، عشق آمد در وجود
ای سلیمان عزیز دشت عشق!
وی سرت تابان ز شرق تشت عشق!
یا حسین! ای جوهر پایندگی!
مرگ سرخت، رمز آب زندگی!
ای حیات محض! ای خون خدا!
وی چو ایزد، رحمتت بی‌منتها!
ای قلم! امشب به یاریّ‌ام شتاب
تا سرایم مدح شه‌بانو، «رباب»
آه! ای بانوی عشق‌آموخته!
حاصلت یک روز و یک‌جا سوخته!
در حدیث آمد که چون «طاهر» بمُرد
مصطفی در مکّه با خاکش سپرد
پاره‌ی دل را نهان کردی به گِل
وز رخ زیبای او برکند، دل
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
