هم ماه مدینه است و هم زهرۀ شام
هم عمّه و هم خواهر و هم دخت امام
ای دوست! اگر سوریه رفتی برسان
از جانب ما به «امّ کلثوم»، سلام
ای مرهم زخم دل و غم‌خوار پدر!
هم غم‌خور مادریّ و هم یار پدر
در لیلۀ قدر آخر عمر علی
شد مهر تو، سفره‌دار افطار پدر
آن شب که پدر به خانه، مهمان تو بود
تو جان پدر بودی و او جان تو بود
آن کس که تمام خلق مهمان وی‌اند
آن شب به سر سفرۀ احسان تو بود
یکی این‌سان، یکی این‌گونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
ببین پیشانی زینب شکسته
بگو اخت المصائب لب گشاید
خورشید به پای تو جبین می‌ساید
وصف تو، بسی برتر از این می‌باید
از هر سخن تو، «امّ کلثوم»! به حق
عطر نفس پاک علی می‌آید
هر چند در این زمانه، مظلوم بُوَد
قدرش بر اهل بیت، معلوم بُوَد
او اخت مصائب است در این عالم
مشهور اگر به امّ «کلثوم» بُوَد
او نور چراغ خانۀ حیدر بود
در شام ستم، چراغ روشن‌گر بود
آن روز که تکیه‌گاه آن قافله شد
یک شانه برای گریۀ خواهر بود
ای تجلّای نور تو از عرش!
ماه معصوم خانوادۀ نور!
در شکوه تو، زینب کبری است
«امّ کلثوم» خانوادۀ نور!
ای زینب دوّم محمّد!
زهرای دگر به بیت احمد
چون خواهر خویش، هست زهرا
قرآن علی به دست زهرا
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
