میلاد حسین، خون‌بهای دین است
این عید، حیات شیعه را تضمین است
امروز فرشتگان به هم می‌گویند:
احیاگر آیین محمّد این است
آن دل که ورا غم نپذیرد، عجب است
عاشق که از او جدا بمیرد، عجب است
ما عبد حسینیم و چنین آقایى
گر دست غلام خود نگیرد، عجب است
تا درگه تو قبلۀ راز است، حسین!
ما را به درت روى نیاز است، حسین!
گردد درِ کعبه باز سالى یک بار
وین کعبه درش همیشه باز است، حسین!
یزدان که تو را بنده خود کرده، حسین!
با مهر تو هر چه هست پرورده، حسین!
در مکتب بندگىّ و جان‌بازى و عشق
غیر از تو کسى بیست نیاورده، حسین!
اى نهضت تو مجرى احکام! حسین!
تو از همه ادیانى و اقوام، حسین!
اى ریشه‌کن ستمگران تاریخ
خون تو بُوَد ضامن اسلام، حسین!
من ذرّه و محو آفتابم کردند
در زمرۀ عاشقان، حسابم کردند
با این همه زشتى‌ام، ندانم ز چه رو
بر نوکرى تو انتخابم کردند
مرغ تو و در دام تپیدن سخت است
نتوان به هواى تو پریدن سخت است
هر بنده به وصل کوى مولاش خوش است
عبد تو و کربلا ندیدن سخت است
در پاى حسین، سر فشاندن چه خوش است!
وز خاک درش بوسه ستاندن چه خوش است!
یک روز وضو گرفتن از آب فرات
وندر حرمش نماز خواندن چه خوش است!
باز آمده‌ام از کرمت خوشه بگیرم
بهر سفر آخرتم، توشه بگیرم
سیراب شود تا جگر سوخته‌ام باز
یک بوسه از آن مرقد شش گوشه بگیرم
تا خدا در عالم امکان، خدایى می‌کند
کشتى دین را حسینش ناخدایى می‌کند
گویى از گردونۀ هستى به دور افتاده است
هر که از دربار او فکر جدایى می‌کند
اى خرمن فیض و ماسوا خوشه‌ی تو!
در راه طلب خدا بُوَد توشه‌ی تو
در هر طرف از چهار گوشه‌یْ دل ما
نقشى بُوَد از مزار شش‌گوشه‌ی تو
عالم همه قطره‌اند و دریاست حسین
مردم همه بنده‌اند و مولاست حسین
ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش
از بس که کرم دارد و آقاست حسین
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
