از کف ما علم نمی‌افتد

تا نگردد قلم نمی‌افتد

گر علم‌دار را بیفتد دست

باز هم این علم نمی‌افتد

دل من به یاد آرد، چو شهید نینوا را

به ندای سوگواری، ببرد ز نی، نوا را

ره و رسم آشنایی، به خدا! حسین داند

که هم آشنا شناسد، ره و رسم آشنا را

هماره تا که خدا را بود ز خلق سپاس 

درود بر خلف پاک مرتضی عبّاس

فروغ چشم و چراغ دل چهار امام

امید یوسف زهرا، حسین خیر النّاس

ای گل گلزار اخلاص و یقین

بانوی کاخ شرف، امّ‌البنین

نام تو چون فاطمه بُد فاطمه

قدر تو معلوم باشد بر همه

اگر صد هزاران حوائج تو راست

اگر حاجتی خواهی بی‌کم و کاست

بکن نذر از بهر امّ‌البنین

پس از نذر آثار آن را ببین

ای بنات النعش را تصویر پاک

حضرت امّ‌البنین روحی فداک

مانده کلکم در بنان نطق از بیان

تا چه گویم وصفت ای عرش آشیان

سلام ما به تو ای هاجر چهار ذبیح

درود ما به تو ای مریم چهار مسیح

سپهر نور فروز سه اختر و یک ماه

عجب نه خوانم اگر مادرت به ثارالله

روح جاری به تن عاطفه‌ای

باغبان چمن عاطفه‌ای

خانه شیر خدا حیدر را

رتبه‌ی فاطمه‌ی اطهر را

ای به بنین تو درود همه

فاطمه یا فاطمه یا فاطمه

باغ گل یاس سلام علیک

مادر عباس سلام علیک

ای علی را محرم اسرار یا امّ‌البنین

وی عزیز عترت اطهار یا امّ‌البنین

مرتضی را روز و شب همراز گشتی از شرف

ای وجودت چون دُر شهوار یا امّ‌البنین

بانوی آفتاب و زلال سپیده است

صبر و صفا و مهر و وفا آفریده است

او مثل زینب است که در وادی طلب

هر خار بوده است به پایش خلیده است

کار امّ‌البنین گل‌آرایی است

باغ گل‌های او تماشایی است

هر یکی نقش و رنگارنگ

تابلویی از شکوه و زیبایی است