تا نور امام سوّمین پیدا شد

پروندۀ پنجم شفاعت وا شد

فرمان شفاعت از ازل تا امروز

با نام حسین بن علی امضا شد

هرکس که حسینى است، حقیرش مشمار

 در رتبه کبیر است، صغیرش مشمار

عنوان گدایى درش آقایى است

 آقاست گداى او، فقیرش مشمار

حسین! اى که ولاى تو بهترین نعم است

 که عادت تو وفا و سجیّتت کرم است

من حقیر کجا و غلامی تو؟ ولى

«دلم خوش است که نامم کبوتر حرم است»

ما راست ترانۀ حسین بن على

 بر سینه، نشانۀ حسین بن على

گر جاى دگر نمی روم، جایى نیست

 غیر از در خانۀ حسین بن على

سر و دست و جان و تنم از حسین

که دارد صفا گلشنم از حسین

منم خاک پایش که گفتا رسول

حسین از من است و منم از حسین

ای اشک تو افزوده صفای عرفات

در کوی تو آمدم به جای عرفات

تا از می عرفان تو سرمست شویم

برخیز و بخوان باز دعای عرفات

هرگاه کنم یاد تو شاداب شوم

ممنون عنایات تو ارباب شوم

شمعم کن و آتشم بزن، خاکم کن

زآن پیش که از خجالتت آب شوم

هر چند که ما گناه‌کاریم، حسین!

 امّید دگر جز تو نداریم، حسین!

عمری است که از خون و پیام و هدفت

 در سنگر اشک پاس‌داریم، حسین!

مولا! تو مرا به هر چه خواهی بنواز

یا با نفسی یا به نگاهی بنواز

موری چه بَرَد ز خرمنی جز پر کاه؟

من را تو به قدر پر کاهی بنواز

میلاد حسین، جان جان است امروز

تزیین، زمین و آسمان است امروز

چون بعثت انبیا به او شد تکمیل

میلاد همه پیمبران است امروز

شعبان شد و میلاد سه روح احساس

سجّاد و حسین بن علی و عبّاس

از گلشن سرسبز ولایت سر زد

دو دسته گل محمّدی، یک گل یاس

وقتی که حسین یافت میلاد امروز

یزدان درِ لطف تازه بگشاد امروز

در عالم قدس یک حسین داشت خدا

کآن را به محمّد و علی داد امروز