سبط اکبر! به پیمبر چه شباهت داری

نکند‌ آمده‌ای قصد نبوت داری؟

بی سبب نیست که بر سجده می‌افتی هرشب

به روی شانۀ خود بار ‌امامت داری

به روی بال ملائک سوار می‌آید

برای آمدنِ آن سوار، می‌آید

بگو به لب که برای گرفتن حاجت

چقدر یا حسن امشب به کار می‌آید

لب نگار که باشد رطب حرام بود زمان واجبمان مستحب حرام بود

فقیه نیستم، اما به تجربه دیدم بدون عشق مناجات شب حرام بود

ملاک چیست؟ نبی؟یا ولی ست؟ یاهردو؟ اگرچه ما به خدا می‌رسیم با هردو

رئیس مذهب ما و رئیس مکتب ما رسیده‌اند به هم پس از ابتدا هردو

آسمان در طلوع یک خورشید

می‌کند روزهای خود تمدید

این چه نوری است در افق پیدا

این چه نوری است؟ نورعشق و امید

ای به فلک کرده ملک پروری

زهره و شمس و قمرت مشتری

یازدهم اختر برج هدی

یوسف زهرا حسن العسکری

قصد، قصد زیارت است اما، مانده اول دلم کجا برود

حال و روز مرا هر آنکس دید، گفت باید به کربلا برود

نجف و کربلا دلم لرزید، مشهد و کاظمین، خوب آمد

یازده بار استخاره زده، تا بفهمد به سامرا برود

ناگهان قید قیل و قال زدم

پرسه در عالم خیال زدم

به کتاب غزل که فال زدم ...

تا به اوج کرانه بال زدم

تا که پایم به این حرم وا شد

غصه از روی سینه‌ام پا شد

درد بی دردی‌ام مداوا شد

طبع خشکیده‌ام شکوفا شد

آمده عشق را کند اثبات

مردی از خانوادۀ سادات

حسنی زاده‌ای جلیل القدر

ساقیِ باده‌ای جلیل القدر

افق فضل و شرف را قمری پیدا شد

یا که در طور ولایت شجری پیدا شد

باز از بحر ولایت گهری پیدا شد

نخل سرسبز ولا را ثمری پیدا شد

تو که از نسل کریمانی و آقا هستی

حسنی گشته‌ترین سید دنیا هستی

آن ضریحی که ندارد به شما بخشیده

تو حرم دار حسن، زادۀ زهرا هستی