تسلیمم ‌ای کریم، که زندانی‌ام کنید

فکری برای بی سر و سامانی‌ام کنید

بخشش بس است، عمر من بی نوا گذشت

من را مؤاخذه به هوسرانی‌ام کنید

نامحرم آوردم دل و محرم گذشتم

بر دل نوشتم: «دوستت دارم»، گذشتم

عشق است و عاشق هرچه دارد نذر عشق است

از مادرم، دار و ندارم هم گذشتم

خواندی حدیث خود را، هیهات منّا الذله

پیچید بین صحرا، هیهات منّا الذله

تو فاطمی سرشتی، با خون خود نوشتی

در موجی از بلایا، هیهات منّا الذله

هر روز پای هر محنت گریه می‌‌کنم

بر هر هزار زخم تنت گریه می‌‌کنم

با نوحه‌‌های هر شب تو گریه می‌‌کنم

با روضه‌‌های دل شکنت گریه می‌‌کنم

من و شور و نوا، شب‌‌های جمعه

و قلبی مبتلا، شب‌‌های جمعه

قیامت می‌‌شود در صحن قلبم

به یاد کربلا، شب‌‌های جمعه

سلام ما به مدینه، به قبلۀ جانش

سلام ما به رسول الله و گلستانش

سلام ما به حریمی که مهبط وحی است

که جبرئیل امین خادم است و دربانش

ای بیت خدا، خدانگهدار

ای محفل عاشقان بیدار

ای سنگ نشان کوی دلدار

افسوس که با دو چشم خونبار

من از تو جدا شوم دگر بار

ای بیت خدا، خدانگهدار

خداحافظ ای کعبه، ای بزم یار

خداحافظ ای بیت پروردگار

خداحافظ ای محفل اهل راز

خداحافظ ای قبله‌ام در نماز

کسی که از امام عصر خود خواهد وصالش را

کسی که آرزو دارد نظاره بر جمالش را

ندارد چار‌ه‌ای جز اینکه بشناسد در این دنیا

صراط مستقیمش را، حرامش را، حلالش را

مرغ سحرم دانۀ اشکم شده دانه

پیوسته کشد از جگرم شعله زبانه

تن خسته و کوه گنهم بر روی شانه

من عبد گنه‌کارم و تو حی یگانه

کعبه،‌ ای بیت خداوند جلیل

ای به سنگت، اثر پای خلیل

کعبه، ای خانۀ امّید همه

کعبه، ای مرکز توحید همه

مدینه، صفا بخش جان و دلم

فراق تو مشکل‌ترین مشکلم

دریغا که همچون نسیم سحر

مرا زود بگذشت عمر سفر