عاشورا، ارتفاع یک فرهنگ است

یک حادثه نه، حماسه‌ای خونرنگ است

پیکار علیه بدعت و تحریف است

فریاد علیه سلطۀ نیرنگ است

خاک هم او را جوابش کرده بود

تاک زیرا انتخابش کرده بود

مشک چشمش داد می‌زد از عطش

اشک هم گویا جوابش کرده بود

وقتی شکست قابل دل‌آرای خواهرت

افتاد رنگ مرگ به دنیای خواهرت

از یک طرف نگاه غریبی به آسمان

از یک طرف گرفته نفس‌های خواهرت

اوج توحید چیست؟ تسلیم است

اوج تسلیم چیست؟ یک جمله

«آنچه محبوب با حسینم کرد

هر چه که بود واقعاً زیباست!»

فکر توحید زینبی باشیم ...

در جهان، مهر حقیقت، زینب است مشعل صبح هدایت، زینب است دختر بانوی آب و آفتاب محرم اسرار عصمت، زینب است

نشان دست ضعیفش به هیچ بالی نیست

شکست‌خورده‌تر از ساقه‌اش نهالی نیست

به اشک آینۀ او در این شب آبی

قسم که چشمۀ زمزم به این زلالی نیست

جز زخم ما که عرض دوا را نگه نداشت

کس آبروی تیغ شما را نگه نداشت

در آرزوی زلف تو میلم کشیده شد

دیشب دلم که حد دعا را نگه نداشت

سنگ نگین اگر بتراشم برای تو

باید که از جگر بتراشم برای تو

طوف سرت به شیوۀ حُجّاج جایز است

پس واجب است سر بتراشم برای تو

تَف تف تتف تتف تتتف تف تتف تتف

صَف صف صصف صصف صصصف صف صصف صصف

تَن تن تتن تتن تتتن تن تن تتن تتن

سرها جدا فتاده در این دشت از بدن

باز چشم من چه خواب دیده است؟

باز دست من چه آفریده است

صخره‌ای سیاه با شقاوتش

دست و پای آب را بریده است

شهر من

خون‌بهای یک امام بود

آه از تو آه .. مُلک ری

آدما میگن که ققنوس

وقتی‌که آتیش میگیره

میون شعله‌ها از نو

جون میگیره نمی­‌میره