چه زود شستی از آن دست‌های زیبا دست کشید از سر دنیایت آرزوها دست

شب ولادت تو قلب مادرت لرزید و داد حال عجیبی برای بابا دست

هوای عشق به سر دارم و دلی شیدا

و چشم‌های پر از اشک شوق رو به خدا

هوای این دل مجنون چقدر طوفانی است

چقدر شور تلاطم گرفته چون دریا

از آسمان خدا بوی سیب می‌آید

که برده هوش تمام اهالی دنیا

سرود قمری عاشق نوید میلاد است 

 بشیر خوش خبر روز عید میلاد است

 نماز شکر اقاقی به سمت قبلۀ نور                                               

 وضو گرفتن مریم ز آب دجلۀ نور

السلام ای پناه مُلک و مکان

در ید قدرتت عنان جهان

رفته قنداقه‌ات به عرش خدا

تشنۀ پای بوسی‌ات همگان

در طوافت قیامتی شده است

می‌رسد هر فرشته با هیجان

تا سینه از محبت تو در تلاطم است این دام بی نیاز به صیاد و گندم است

قلبت تپید و قلب جهان نیز می‌تپید این شور عشق، تجربۀ بار پنجم است

چه خوب شد، الطاف بالا بیشتر شد

باران گرفت و خشکی لب‌هام تر شد

دیشب حسین، امشب ابوفاضل و فردا

چه خوب این شب‌ها دل ما در به در شد

روزی شعر من امشب دو برابر شده است چون که سرگرم نگاه دو برادر شده است

چون که بانوی کلابیه پسر آورده چشم وا کن، پدر خاک قمر آورده

هر که از قافلۀ فطرسیان جا مانده نظرش خیره به گهواره سقا مانده

مستم از جام، مستم از باده

سر خوشی کار دست من داده

نام من عبد ، عبد ثارالله

کنیه‌ام عاشق جنون زاده

ای انیس قدیمی دل‌ها

آفتاب بلند ناپیدا

تا خدا می‌برد دلِ ما را

پَرِ سجاده‌های سبز شما

امروز را که  مهمان آسمانم

 در انتظار لحظۀ سبز اذانم

حتی شده از شوق با بال شکسته

خود را به سمت آسمان‌ها می‌کشانم

بسته است همۀ پنجره‌ها رو به نگاهم

چندی است که گم گشتۀ در نیمۀ راهم

حس می‌کنم آیینۀ من تیره و تار است

بر روی مفاتیح دلم گرد و غبار است

از بس که مناجات سحر را نسرودم

سجادۀ بارانی خود را نگشودم

نسیم آمد این بار از خوش مسیری

رسانَد به ما مژدۀ دلپذیری

خبر خوش خنک کرد کام زمین را

بهاری شد این خطّۀ گرمسیری