شرمنده‌ایم! عاشق و دلداده نیستیم باید قبول کرد که آماده نیستیم   گیرم قسم به اسم شما کم نمی‌خوریم! خلوت‌نشین گوشه‌ی سجاده نیستیم  

در آسمان بغض عجیبی دیده می‌شد خورشید با خورشید نو، تابیده می‌شد

خون آن زمان بر روی ابری موج می‌زد وقتی که خون بر آسمان پاشیده می‌شد

نزدیک می‌شوم به صدای ابوعلی

دلتنگ روضه، زمزمه‌های ابوعلی

پینه به دست و سینه ستبر و سپیدموی

خاکی و ساده، مثل عبای ابوعلی

اربعین تو رسیده است و ز راه آمده است

خواهرت با قد خم گشته و آه آمده است

زینب از وادی شام آمده، چشمت روشن

از کجا تا به کجا آمده؟ چشمت روشن

دردهایم اکثرش روزی به درمان می‌رسد

یوسف گم گشته هم روزی به کنعان می‌رسد

اربعین که بسته شد راه حرم بر روی من

ای خدا پس کی قرار زیر ایوان می‌رسد؟

هرکسی با هر عقیده، هرکسی با هر مرام

راه افتاده برای خاکبوسی امام

آمدند از شیعه و سنی و نصرانی و گبر

پا به پای اربعینی‌ها به قصد یک سلام

دو چشمت چشمه آب حیات است

دو دستت سفره‌دار کائنات است

اگرچه آسمان این‌قدر بالاست

ولی باید بگویم خاک پات است

ظرف خالی، دوباره پر شده است

آسمان از ستاره پر شده است

هر دو چشم ستاره بارانم

از شعف، از نظاره پر شده است

وحی نازل شده انگار، بر این دفتر من

قلمم کاتب و گفتند که: «حا سین یا نون»

شده تفسیر تمامی لغات این عشق

«هو لیلا و تماماً همه از دم مجنون»

چه زیباست اشک سحر داشتن

خدا را فقط در نظر داشتن

به سمت حرم بال و پر داشتن

هوای زیارت به سر داشتن

زرق و برق سفرۀ شاهانه می‌خواهم چه کار؟

اشک چشمم هست، آب و دانه می‌خواهم چه کار؟

اولین شرط سلوک عاشقی، آوارگی ست

از ازل دربه درم، کاشانه می‌خواهم چه کار؟

نسیم عشق وزیدن گرفت در جان‌ها

بهار نور رسیده پس از زمستان‌ها

خبر دهید به فطرس، سر آمده تبعید

دوباره بال بزن بر فراز میدان‌ها