دارد دل ما راه نجاتی دیگر

در مشهد و در قم، عتباتی دیگر

بر بانوی با کرامت قم صلوات

بر شاه خراسان صلواتی دیگر

حیا به دست تو آموخت دلبری‌ها را

و آمدی که امامت کنی پری‌ها را

بیا ببین زنی از نسل کربلا، زینب

چنان تو کرده ادا حقّ خواهری‌ها را

خطیب خطبۀ غربت، رضای خفته به قم

بگیر دست دل پای منبری‌ها را

ای دختر خورشید ای خواهر دریا

زهراترین زینب! زینب‌ترین زهرا!

ماه مقیم قم! خورشید بیت النور!

در سایه‌سار توست سرتاسر دنیا

عمری غبار حضرت معصومه‌ایم ما

تا در جوار حضرت معصومه‌ایم ما

هرچند بار حضرت معصومه‌ایم ما

در سایه سار حضرت معصومه‌ایم ما

اهل دیار حضرت معصومه ایم ما

از خاک پای زائر تو کیمیا شدن مس بودن به لطف نگاهت طلا شدن

کار دلی که هست دخیل تو عاقبت  باشد که مثل آن گره کور وا شدن

دلگیر، دلخسته، پریشان، راه رفتم

نوری نمی‌دیدم به سمت ماه رفتم

همدرد تنهایی ما بی او که می‌شد؟

قم بی حضورش شهرکی متروکه می‌شد

برآب عصا را گرنمی‌زد دخت موسی

یکباره سیل بی امان می‌برد ما را

آمدی و بهشت را با خود

به دل این کویر آوردی

کوثرانه قدم زدی در شهر

خیرهای کثیر آوردی

چشم دلم به سمت حرم باز می‌شود

با یک سلام، صبح من آغاز می‌شود

پر می‌کشد دلم به هوای طواف تو

وقتی که لحظه، لحظۀ پرواز می‌شود

قفل دلم شکسته کنار در حرم

از مرقدت دری به جنان باز می‌شود

وقتی دلم کنار ضریح تو جا گرفت نوری ز فیض کوثر بی انتها گرفت یادم نمی‌رود که ز الطاف مرقدت هر بار قلب مردۀ من هم شفا گرفت شد پای بوس خاک در آستانه‌ات تا از کرامت حرم تو صفا گرفت  

همسایه، سایه‌ات به سرم مستدام باد

لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

وقتی انیس لحظۀ تنهایی‌ام تویی

تنها دلیل اینکه من اینجایی‌ام تویی

دوباره آمده‌ام تا به من بها بدهی

مرا مریض کنی و مرا شفا بدهی

گره به کار من افتاده، ای کلید بهشت

خدا کند که به من فرصت دعا بدهی

من از زیارت قبلی خراب‌تر شده‌ام

خدا کند به منِ بی پناه جا بدهی

ما را برای گدایش شدن آفریدند

قُمریِ آب و هوایش شدن آفریدند

او را برای طواف و برای عروج و

ما را برایِ برایش شدن آفریدند