بیا به حال خرابم دعا نما مهدی

مرا ز قید معاصی رها نما مهدی

مرا که غافلم از لطف بی حدت مولا

بیا ز ورطۀ غفلت جدا نما مهدی

راه را گم کرده‌ام، آواره و تنها شدم

یاد آقایم نبودم، غرق در دنیا شدم

دل سپردم به همه، الا عزیز فاطمه

حق من بوده دچار غصه و غم‌ها شدم

ای بر فراز چرخ، رسیده خروشتان

بر طوفان نوح کرده به پا، جنب  و جوشتان

پیوسته بود بار ولایت به دوشتان

من مهدی‌ام که ناله‌ام آید به گوشتان

اومدم دعا کنم تا که بیای

هی خدا خدا کنم تا که بیای

بعداز این می‌خوام که همراه دعا

دوری از خطا کنم تا که بیای

هرکسی دارد نگاه یک ‌نفر را پشت سر

زودتر باید بیندازد سفر را پشت سر

جنگجویان جهان شمشیر دارند و شما

صلح جویی چون که می‌بندی سِپر را پشت سر

کشیده از همان آغاز نرجس انتظارش را

نه چندین روز و شب، نه ماه خالص انتظارش را

ولایت گر که شد معیار و روضه گر که شد مقیاس

برای شیعیان کردند شاخص انتظارش را

مثل فعل بازدم هستم که از دم کمترم

آدمم، اما به وقت درک از آدم کمترم

هیچ تأثیری ندارم در جهان کوچکم

آه از شادی که جای خود، من از غم کمترم

آیا ‌شود یک صبح روشن با تو باشم؟ 

من باشم و تو باشی و من با تو باشم

من باشم و تو در دیار آشنایی 

در سرزمین یاس و سوسن با تو باشم؟

الا ای عاشقان مژده که آمد نیمۀ شعبان

ز بوی تو گل نرجس جهان گردیده چون رضوان

ز جا برخیز ای ساقی ز باده مست مستم کن

جدایم کن ز دلتنگی، بنوشانم می ‌عرفان

آهم برای آینه داری که گم شده است

یاری که گم شده است، دیاری که گم شده است

تقویم‌ها خزان به خزان زرد می‌شوند

در جستجوی بوی بهاری که گم شده است

دستی بده تا که بگیرم دست‌هایت

چشمی بده تا که کنم گریه برایت

دست توسّل دارم و چشم تمنّا

می‌دوزم امشب بر بلندای عطایت

دیده در حسرت دیدار شما مانده هنوز

به تمنای نگاهت دل ما مانده هنوز

بوسه یک روز به خاک قدمت خواهم زد

لب به امید همان بوسه به پا مانده هنوز