بی شک تو صبح روشن شب‌های تیره‌ای

خورشیدی و به ظلمت این شام، چیره‌ای

تسخیر کرده جذبۀ چشم تو ماه را

بی‌خود که نیست تو قمر این عشیره‌ای

مه شب کند هماره به چرخ برین طلوع 

در روز کس ندیده کند بر زمین طلوع‏ 

من دیده‌‏ام ولیک که اندر زمین مهی 

چون آفتاب کرده به روزی چنین طلوع‏ 

تو آمدی و روشنی روز و شب شدی

از جنس نور بودی و زهرا نسب شدی

در قامتت اگر چه قیامت ظهور داشت

الگوی بندگی و وقار و ادب شدی

باید حسین دم بزند از فضائلت

وقتی حسینی است تمام خصائلت

تعبیرهای ما همه محدود و نارساست

در شرح بی‌کرانی اوصاف کاملت 

امروز اگر بوی تو احساس شود

آمیخته با عطر خوش یاس شود

جز تو چه کسی لیاقت این را داشت

در جمع زنان مادر عباس شود؟

من نکهتی از بوی گل یاس شدم

اسطورۀ سوز و ساز و احساس شدم

ما بین فرشتگان دو عالم من

از روز ازل مادر عباس شدم

ای مادر عباس فدای پسرت

ای همسر خورشید فدای قمرت

ای ام بنین مادر سقای حرم

تو ریشۀ عشقی و وفا شد ثمرت

بگذار در آغوش تو آرام بگیرم

از روشنی چشم تو الهام بگیرم

آن قدر خراب می و پیمانه بمانم

تا مست خراباتی تو نام بگیرم

ای شهد کلامت ز عسل هم عسلی‌تر

فریاد رجز خوانی‌ات از رعد جلی‌تر

از مادرت آموخته‌ای رسم ادب را

در رزم ندیدند کسی از تو علی‌تر

ساقی قدحی دارم، لبریز بگردان

شور غزلم را طرب‌انگیز بگردان

من در شب دیدار تو بیدار نبودم

چشمان مرا نیز سحرخیز بگردان

زیباست به سمت حرمت بال گشودن

در گوشۀ ایوان لبت شعر سرودن

در ساحل رویایی تو بست نشستن

یک قطره ز دریای تو را درک نمودن

از سمت تو ای کاش پیامی بفرستند

یا از طرف میکده جامی بفرستند

دستان قلم خشک شده امر بفرما

از کنگرۀ عرش کلامی بفرستند