گلبن معرفت و عاطفه کیست؟

روشنایی دل فاطمه کیست؟

کیست در عشق ولا آب شده

درّ غلطان گهر ناب شده

پاک‌ترین بانوی روی زمین

نام تو شد فاطمه امّ‌البنین

ما ز غم داغ تو دلخسته‌ایم

دل به ولای پسرت بسته‌ایم

من یک کویر تشنه‌ام رحمی به من کن

بر من ببار ای ابر، باران را به تن کن

باران بگیرد حال من بهتر از این است

باران ببین دلواپسِ حال زمین است

هرکس هر آن چه دیده اگر هر کجا تویی یعنی که ابتدا تویی و انتها تویی

در تو خدا تجلّیِ هر روزه می‌کند آیینۀ تمام نمای خدا تویی

میلاد تو تولد توحید و روشنی است ای مادر پدر! غرض از روشنا تویی

گفتـنـد وزن و قافیــه تعطیـل می‌شود

قحطـی اسـتعاره و تمثـیل می‌شود

قوت گرفت شایعه می‌گفت بعد از این

هر صورتی به آینه تحمیل می‌شود

حتـی خبـر رسـیـد کـه از سردی هـوا

گـلدسـته چـند ثـانـیه قندیل می‌شود

ای شده محرم به ولای ولی

فاطمۀ دوم بیت علی

اختر تابندۀ برج ادب

شیر زن خیل زنان عرب

گره خورده است قلب آسمان بر تار گیسویت

معین می‌شود تکلیف محشر، با ترازویت

نفس‌هایت معطر کرد دنیای نجابت را

شبی که شیشۀ عمر زمین پر می­‌شد از بویت

خدا می‌خواست در زیباترین نقاشی خلقت

به تصویر آورد قدیسه‌­ها را با قلم مویت

یادآوری بی‌قراری درها بود

بی‌تاب‌ترین همسفر سَرها بود

دیدند زنی دست به پهلو آمد

پهلوی تنی که زیر خنجرها بود

تو شاهکار عشق‌بازی در زمینی

تو دست پنهان خدا در آستینی

اُمُّ الادب،  اُمُّ الوفا، اُمُّ البنینی

دلگرمی و وصف امیرالمونینی

به بستر خفته بانویی حزینه

در اوج غربت و غم در مدینه

به سینه دارد او یک باغ لاله

شده قوت و غذایش آه و ناله

السلام ای بانوی والا تبار

فاطمه ام‌البنین، روح وقار

کوکب برج ولایت نام توست

یک جهان حجب وحیا درجام توست

خون قلبم نه ز داغ پسرم ریخت حسین

آسمان از غم تو روی سرم ریخت حسین

زینب آن نیست که پیش از سفر از پیشم رفت

از غم موی سپیدش جگرم ریخت حسین