آه! از آن ساعت که با صد شور و شین

زینب آمد بر سر قبر حسین

بر سر قبر برادر چون رسید

ناله و آه و فغان از دل کشید

اوّلین ‌زائر، حسین را جابر است

جان فدای او! که اوّل زائر است

کیست جابر؟ زبده‌ی ارباب دین

پیری از اصحاب «خیر‌المرسلین»

کاروان سوخته اندر فراق

چون رسیدی بر سر راه عراق

گفت «نعمان» با امام مبتلا:

این دو راه یثرب است و کربلا

اهل بیت شاه دین با صد نوا

بار بر بستند از شام بلا

ره بپیمودند چندی بی‌قرار

تا که دشت کربلا شد آشکار

باز جغد غم به قلبم خانه کرد

مرغ جانم، یاد از ویرانه کرد

داد بر گل‌های گلزار بهشت

جای، در ویرانه دست سرنوشت

کار ما را ناله، مشکل کرده است

کاروان در شام، منزل کرده است

غم بسی افزون ولی غم‌خوار نه

کاروان‌سالار را سالار نه

ای سینه‌ها در ناله‌ای جانسوز باشید

ای قلب‌ها محزون‌تر از هر روز باشید

ای چشم‌ها امروز بارانی ببارید

ای اشک‌ها در زخم دل مرهم گذارید

من باغبان باغ به آتش کشیده‌ام

 کاینک به باغ سوخته خود رسیده‌ام

تفسیر آیه‌هاى کبیر شهادتم

 تصویر لاله‌هاى به خون در تپیده‌ام

من راه قیام تو به اتمام رساندم

 برنامه‌ی خود را به سرانجام رساندم

آن عهد که بر عهده من بود، برادر!

 کوشیدم و با صبر به انجام رساندم

عمّه! این صحرا به چشمم آشنا آید همى

 زین بیابانم گمان کربلا آید همى

ساربانا! کاروان را اندکى آهسته ران

 تا نشان از کاروان‌سالار ما آید همى

اربعین آمد و خون شهدا می‌جوشد

 باز از خاک بلا، آب بقا می‌جوشد

اربعین آمد و شد داغ شهیدان تجدید

 خون به دل‌ها ز عزاى شهدا می‌جوشد

بازم هواى کوى تو بر سر فتاده است

 وز ماتمت به جان من اخگر فتاده است

عمرم گذشت و وصل تو ممکن نشد مرا

 دیدار ما مگر که به محشر فتاده است؟