هر که هست اهل ولا با ما بیاید کربلا

هر که میخواهد بلا با ما بیاید کربلا

هر که بیمار است و از هر در جوابش کرده‌اند

می‌دهد مولا شفا، با ما بیاید کربلا

اول تو را سرود لبم انتها لبم

از شوق پر کشیدن سویت لبالبم

در سینه‌ام محبت و بر لب ثنای تو

صد آفرین به سینه و صد مرحبا لبم

رسیده موج موهایت به دست خستۀ ساحل

به دنبال تو می‌گشتم تمام این چهل منزل

به تو حق می‌دهم با سر به سوی دخترت آیی

که یک عاشق شبیه تو ندیدم شاه دریادل

اول شعر که یارب بشود خوب‌تر است

عشق بازی به دل شب بشود خوب‌تر است

هرکسی در پی وصل است بگویید به او:

با توسل که مقرّب بشود خوب‌تر است

عمو عباس، سرم درد می‌کنه

عمو جون بال و پرم درد می‌کنه

شبا وقت خوابیدن کلافه‌ام

جای سنجاق رو سرم درد می‌کنه

مبتدای زندگی من خبر از پیری است

حال موهایم پدر آشفته از درگیری است

فعل إضرب را مؤکد من چشیدم در مسیر

یک تمیزش در دهان، دندان لق شیری است

خسته‌ام از بس که بوسیدم تو را از راه دور

قامت نیزه بلند و قلب دختر سوخته

بس که دیدم جای سنگی را روی پیشانی‌ات

اشک هم حتی درون دیدۀ تر، سوخته

پیچیده باز هرقدم آهنگ اربعین

موکب به موکب است جهان رنگ اربعین

ویزا و کوله پشتی‌ام آماده کرده‌ام

بس که شدم هوایی و دلتنگ اربعین

دوباره غصه سالَم شده ضریح حسن

به گریه خواب وصالم شده ضریح حسن

ضریح تازۀ عباس دیدنی شده و

تمام فکر و خیالم شده ضریح حسن

به لطف حق شده‌ام گریه کن برای حسن

دمی فدای حسینم، دمی فدای حسن

یقین کنید که روزی به چشم خواهم دید

پیاده می‌روم آخر به کربلای حسن

ز جا برخیز ای غمخوار زینب

که رفت از دست چشم تار زینب

نمی‌دانی که در راه اسارت

چه آمد بر سرم، سالار زینب

پس از پژمردن یک باغ لاله

شده کار دل من آه و ناله

بگیر این نیمه جانم را ولیکن

نپرس از حال زهرای سه ساله