بردن نام تو هر چند خطر داشت پدر

دخترت عشق تو را مد نظر داشت پدر

ذره‌ای ترس به دل راه ندادم زیرا

دخترت مثل علمدار جگر داشت پدر

دوباره قافله رفت و رقیه جا مانده!

چه تند می‌رود! این ساربان وا مانده

خدا به خیر کند! باز گم شدم بابا

بیا ببین که فقط چند رد پا مانده

دوباره روضۀ با آب و تاب می‌گیرم

من از مراثی‌ام آخر جواب می‌گیرم

سه روز کرده کفن چون تن تو را خورشید

عزا برای تو با آفتاب می‌گیرم

خاطرات زیارتی هرچند

از نظر غالباً نخواهد رفت

آخرین بار که حرم رفتم

هرگز از یاد من نخواهد رفت

سلام کرد و نشان داد جای سلسله را

چه بی مقدمه آغاز می‌کند گله را

نه از سنان و نه از شمر گفت نه خولی

بهانه کرد فقط طعنه‌های حرمله را

دخترا بدون بابا می‌میرن

دخترا بدون بابا آواره

از قدیمیا شنیدم گریه کن

نداره، کسی که دختر نداره

کنج خرابه حالم از این غم خراب شد

پیراهنم ز پهلوی زخمی‌خضاب شد

خیلی برای خشکی لب‌هات گریه کرد

دیدم کنار آب فرات عمه آب شد

من دسته گل پرپر گلزار حسینم

من شمع فروزان شب تار حسینم

من کنج قفس مرغ گرفتار حسینم

من عاشق دل باخته و یار حسینم

لباس پاره دارم، وصل جانان را چه باید کرد؟

پدر خوش آمدی ناخوانده مهمان را چه باید کرد؟

مرا تنها میان گرگ‌ها ول کردی و رفتی

نگفتی دخترم من؟ درد هجران را چه باید کرد؟

بین بازوهای بابا تاب بازی می‌کند

کودکی که با پدر در خواب بازی می‌کند

می‌پرد از خواب می‌بیند که رویا دیده است

می‌نشیند با دوچشمش آب بازی می‌کند

من از قبیلۀ دردی کشان پر دردم

که در هوای نگاه نگار می‌گردم

دوباره دست نیاز و دوباره چشم امید

به سوی خانۀ طفل سه ساله آوردم

بر سینۀ خود می‌فشارم زانوی غم را

وقتی که بی تو باز می‌بینم محرم را

صاحب عزا با دست‌های خویش کوبیدی

بر روی دیوار کدامین خانه پرچم را