از نگاهت می‌شود فهمید حسی ناب را کرده پنهان در نگاه تو خدا مهتاب را

قبله‌ام طاق دو ابروی تو، یعنی سال‌هاست زیر دین خویش برده ابرویت محراب را

نه تنها در وداع تو جدا شد جان من از من که می‌آمد صدای ناله‌های پنج تن از من

از آنجایی که وابسته است جان من به جان تو جدا کردند سر از تو، جدا کردند تن از من

میان معرکه هم زخم، هم جان باختن از تو میان خیمه‌ها هم سوختن، هم ساختن از من

ما قدرت پرواز هم داریم هرچند پابند زمین هستیم پای پیاده عشق می‌چسبد چشم انتظار اربعین هستیم

خوب و بد پشت سر قافله راه افتاده هر که شد عاشق این سلسله، راه افتاده

نا مسلمان و مسلمان به حرم می‌آیند هر زن و مرد ز هر فاصله راه افتاده

ای در غمت دو چشم پیمبر گریسته در سوگ جانگداز تو حیدر گریسته

روزی که سوخت جان تو از زهر اشقیاء از التهـــاب سخت تــو، مادر گریسته

اربعین یعنی دوباره کربلا 

بوسه بر خاک شهید سر جدا

اربعین یعنی دوباره شور و شین 

باز ذکر یا حسین و یا حسین

من بی تو ‌ای خون خدا در غم نشستم

یک اربعین در هجر و در ماتم نشستم

من بودم و یک اربعین ضجّه دمادم 

یک اربعین در حسرت خورشید عالم

اگر که دنیا دارم، اگر که دین دارم کمند لطف تو را چونکه در کمین دارم

برای خواستنت گرچه غرق تردیدم ولی به اینکه تو می‌خواهی‌ام یقین دارم

دگر این کاروان یاسی ندارد که با خود شور و احساسی ندارد

بیا ام البنین، برگشته زینب ولی افسوس عباسی ندارد

من آن شمعم که آتش بس که آبم کرد، خاموشم همه کردند غیر از چند پروانه، فراموشم

اگر بیمار شد کس گل برایش مى‌برند و من به جاى دسته گل باشد سر بابا در آغوشم

شناخت چشم تر عمه این حوالی را شناخت تک تک این قوم لا ابالی را

چقدر خون جگر خورد مرتضی شب‌ها ز یادشان ببرد سفره‌های خالی را

اینجا مزار فاطمۀ کوچک خداست ریحانه‌ای ز گلشن سرسبز ابتداست

یـک کعبـۀ مـلائکه الله در زمیـن یک سورۀ مبارکۀ نور در سماست