ای دست! اگر که تن به کشتن دادم

یا آن که تو را به تیغ دشمن دادم

گفتم که کنم به وعده‌ی آب، وفا

چون وعده‌ی آب بر حرم من دادم

ای دست! تو را که لاله‌گون می‌بینم

از دایره‌ی عشق برون می‌بینم

شادم که به یاری حسین بن علی

ای دست! تو را غرقه به خون می‌بینم

ای دست که بر عرش وفا قائمه‌ای!

تو قبله‌نمای قبله‌ی علقمه‌ای

خواهم که به این حال تو را بوسه دهم

زیرا سند شفاعت فاطمه‌ای

ای دست! چو من ز پشت زین افتادم

بر پای امیرمؤمنین افتادم

بر پیکر من چرا تو حائل نشدی؟

با روی چو بر روی زمین افتادم

ای دست! کجا دل ز خدا قطع شود؟

هر چند که بند بند ما قطع شود

وقتی که شکست دست زهرای بتول

شاید که تمام دست‌ها قطع شود

ای دست! که بر دوستی آل رسول

قابل شدی و به بهترین وجه، قبول

دانی چه تو را فکند از پیکر من؟

تیغی که شد از غلاف آن کشته بتول

هر چند به تن دست ندارم، ای دست!

بر لطف خدا امیدوارم، ای دست!

گفتم که ز کارم تو گره بگشایی

افسوس! گره زدی به کارم، ای دست!

ای دست! شجاعتم ز نیروی تو بود

سقّایی من به زور و بازوی تو بود

چشم من و چشم زینب و چشم عدو

این هر سه به امّید فرج، سوی تو بود

ای دست که چون عَلَم به صحرا زدمتت!

خوش باش که بر دامن مولا زدمت

زآن رو که لب سکینه دور از آب است

شرمنده از اینم که به دریا زدمت

ای دست! تو را ز خون وضو خواهم داد

وز هر چه که هست شست‌وشو خواهم داد

چون پای نَهد عزیز زهرا به سرم

ای دست! تو را به دست او خواهم داد

ای دست که چون لاله به خون بنشستی!

من چشم ز جان، تو چشم از من بستی

بنگر که گرفته است دشمن راهم

در یاری عبّاس برآور دستی

ای دست که تقدیم خدایت کردم!

در پای حسین، من فدایت کردم

تا زودتر از من برسی بر مقصود

از پیکر خویشتن جدایت کردم