جود خداوندی‌َ است در کف جودش شعشعۀ کبریاست ضوء وجودش
عرصۀ لاهوت شمّه‌ای ز حدودش هست حدودش ثُغور حیّ ودودش
قصّۀ سربستۀ جسم تو آخر باز شد قدر قرآن نبی آیات کوثر باز شد چشم من تار است یا اربا اربا گشته‌ای؟ یا که بر جانت زبان تیز خنجر باز شد؟
خوشا به زینب کبری چه همدمی دارد
چه مونسی چه انیسی چه محرمی دارد
کسی که نوحه‌گر روضه‌ی علمدار است
کسی که از دم چشمان خود یمی دارد
آمدی تا کنار خیمۀ من، باز با خواهرت سخن داری
چه نیازی مرا صدا بزنی، با خودت عطر یاسمن داری
چه قَدَر جلوۀ تو طاهایی است، مثل باباست طرز لبخندت
چه قَدَر خندۀ تو زهرایی است، رنگ رخسارۀ حسن داری
عاشقان را غم سر نیست که سر ناچیزست داغ این رنگ به سیمای جگر ناچیزست تیر این راه بر آیینه نشستن دارد سینه تا هست و دلی هست سپر ناچیزست
خدا همین که تو را آفرید تحسین کرد
برای شخص شخیصت بهشت تضمین کرد
خدا همین که تو را آفرید، ختم رسل
تمام عرش خدا را به شوق آذین کرد
بگیر آینه را رو به چار خورشیدت که ناامید نماند تمام امّیدت
تو سیب شاخۀ ایمان مرتضی بودی که دست فاطمه از باغ آسمان چیدت
«علم عشق تو بر بام سماوات بریم»
دست در دست برآریم و به میقات بریم
«در ازل پرتو حسنت به تجلی دم زد»
گام در گام تو حق چشمه‌ای از زمزم زد
آن شب قدر که این تازه براتش دادند
فرصت درک دعای عرفاتش دادند
گفت از: «نون و قسم بر قلم و آنچه نوشت»
جوهر و لیقه و اوراق و دواتش دادند
تا که بنشیند و از کربُبَلا بنویسد...
از مسیحی که در آن دشت حیاتش دادند
مـردم بسـاط گـریـه و مـاتـم بیـاوریـد
وقتش شده که بیرق و پرچم بیاورید
مــردم کتـیبه‌هـای حـسـینیـّه نـزد کیـسـت؟
«باز این چه شورش است که...عالم» بیاورید
کشتی شکست خوردۀ موج فرات‌ها!
ارکان آسمان به تو دارد ثبات‌ها
ای مبتدا بهِ همۀ خیرها حسین!
ای منتهی الیهِ تمام نجات‌ها
یک اربعین، به نیــزه ســر یـار دیده‌ام
یک اربعین، چو شمع به پایش چکیده‌ام
یک اربعین، به ضربۀ شلّاق ساربان
بر روی خــارهای مغــیلان دویده‌ام
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
