ظالم! تو که می‌بُرى سر از پیکر من
سیراب ز خنجرت شود حنجر من،
رحمى که ز دل، ناله برآرد خواهر
شرمى که نگاه می‌کند مادر من
بر خاک نشست و آبرو را بوسید
چون جان به بغل گرفت و او را بوسید
در وقت وداع با حسینش زینب
رگ‌هاى بریده‌ی گلو را بوسید
اى اشک غمت روشنى محفل ما!
فارغ ز تو یک لحظه مبادا دل ما!
اى واى کسى که حاصلش سوخت! ولى
از عشق تو سوختن بُوَد حاصل ما
اى حلقه‌ی نوکرى تو در گوشم!
چو بحر ز ناب عشق تو در جوشم
خواهم که خداى بخشدم بر تو، حسین!
باشد چو لواى خدمتت بر دوشم
دارم چه اگر گناه صحرا صحرا
وز شرم شدم به جمع تنها، تنها
من آبرویم ز آبروى توست، حسین!
شد قطره ز پیوستن دریا، دریا
زیبا شده باغ احمدى از گل یاس
اى ماه نبى! خوش آمدى با گل یاس
آمیخته از حسین و عبّاس و على
عطر دو گل محمّدى با گل یاس
میلاد حسین، خون‌بهای دین است
این عید، حیات شیعه را تضمین است
امروز فرشتگان به هم می‌گویند:
احیاگر آیین محمّد این است
آن دل که ورا غم نپذیرد، عجب است
عاشق که از او جدا بمیرد، عجب است
ما عبد حسینیم و چنین آقایى
گر دست غلام خود نگیرد، عجب است
تا درگه تو قبلۀ راز است، حسین!
ما را به درت روى نیاز است، حسین!
گردد درِ کعبه باز سالى یک بار
وین کعبه درش همیشه باز است، حسین!
اى خون خدا! ز داغ جان‌فرسایت
سوزد دل هر که هست در سودایت
در شدّت حزن، یا اباعبدالله!
روزى نبُوَد چو روز عاشورایت
یزدان که تو را بنده خود کرده، حسین!
با مهر تو هر چه هست پرورده، حسین!
در مکتب بندگىّ و جان‌بازى و عشق
غیر از تو کسى بیست نیاورده، حسین!
اى نهضت تو مجرى احکام! حسین!
تو از همه ادیانى و اقوام، حسین!
اى ریشه‌کن ستمگران تاریخ
خون تو بُوَد ضامن اسلام، حسین!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
