سلام بر عَمرو بن ضبیعه! جان‌بازى

 که سر به راه هدف داد با سرافرازى

کسى که درک رسول خداى کرد و رسید

 به نزد سبط رسول خدا به سربازى

سلام ما به جوین باد! آن که در شهدا

 ز ابن سعد گذشت و نشست با سعدا

سلیل مالک و ایل بنى تمیم آن کاو

 تمام هستى خود داد در طریق هدی

ز ما سلام به ضرغامه بن مالک باد!

 که سرسپرده‌ی عشق و عقیده بود و جهاد

فروغ نور ولایت چو در نهادش بود

 به آستان کریم حسین جبهه نهاد

سلام باد به آزاده زاده‌ی مسعود!

 که عبد رحمن و از نژاد تیمى بود

جهاد این پدر و این پسر تماشا داشت

 که بر کتاب وفا برگ دیگرى افزود

سلام باد به مسعود، زاده‌ی حجّاج!

 که خون او به ره عشق برفروخت سراج

مبارزان شرف، باز؛ او چنان شهباز

 مجاهدان خدا تاج؛ اوست گوهر تاج

سلام بر دو برادر، دو جلوۀ ایمان!

یکى به نام حلاس و یکى دگر نعمان

بر آستان ولایت، دو پاسبان شرف

به جلوه‌گاه شهادت، دو شمع جاویدان

سلام باد به عبدالله بن یقطُر راد!

 سلام ما نه همین کز خدا سلامش باد!

خود او غلام حسین، مادرش کنیز حسین

 که با ولىّ خدا یافت هم‌زمان میلاد

سلام باد به ایثار قعنب نمرى

 گر اى صبا! تو به کویش سلام ما ببرى

بزرگ‌مرتبه از شیعیان بصره که داشت

 نهفته در صدف سینه از یقین، گهرى

ز ما سلام به حجّاج بدر سعدى باد!

 که عشق، باب سعادت به روى او بگشاد

ز بصره بود و بصیرت گرفت دستش را

 که سربلند برآمد ز آزمون جهاد

سلام ما به امیّه که جان‌فدا آمد!

 مناى عشق پسندید و در منا آمد

به پیشباز شهادت ز کوفه رو برتافت

 خداى را! که کجا بود و تا کجا آمد

سلام ما به روان کنانه بن عتیق!

 که بود حلقه‌ی مهر و وفاق را چو عقیق

ز عابدان زمان و ز قاریان بنام

 که داشت دیده‌ی حقّ الیقین، على التّحقیق

سلام ما به سه جانِ به یک‌دگر مأنوس!

 که بوده عطر ولایت ز هر سه تن، محسوس

سه هم‌قسم، سه برادر، سه دوست‌دار على

یکى است قاسط و یک مقسط و دگر کردوس