کرب و بلا در یکی از صحن‌های آستان حسینی که در گذشته «مقابر علویین» نام داشت، بقعه‌ای قرار دارد متعلق به «سید ابراهیم»؛ با ضریحی از فولاد سبز.1 سید ابراهیم معروف به «سید ابراهیم مجاب» فرزند «سید محمد عابد»، نواده امام موسى‏ کاظم (ع) است که در منابع قدیمی از وی با عنوان «ضریر کوفى»2 یاد می‌شود. درباره تاریخ ولادت این سید جلیل‌القدر اطلاعات دقیقی در دست نیست، برخی مورخان زادگاه وی را در شهر مدینه دانسته‌اند. سید ابراهیم در سال 247 ق. پس از مرگ متوکل از کوفه به کربلا آمد و در آنجا ساکن شد. 3

وی اولین سید علوی و از اولاد حضرت زهرا (س) است که به کربلا هجرت کرد. در این دوران، «محمد منتصر» فرزند متوکل عباسی، عهده‌دار خلافت مسلمین در بلاد عراق بود و به جهت آزار و اذیت فراوانی که متوکل نسیت به علویان روا داشت، به شیعیان علوی اجازه داد به زیارت مرقد مطهر امام حسین (ع) مشرف شوند.

 

بر اساس نظر مورخان و نسب شناسان، پس از ویرانى کربلا به دستور متوکل، سید ابراهیم مجاب اولین علوى بود که در دوره منتصر عباسی سرزمین کربلا را مسکن دائمى خویش قرار داد. وی بعد از هجرت از کوفه به کربلا، بینایی خود را از دست داد.

معروف است هنگامى که او را به کنار قبر سیدالشهداء (ع) هدایت کردند بر جد بزرگوار خود این‌گونه سلام داد: «السلام علیک یا جداه» و از داخل روضه شریفه این ندا برخاست که: «و علیک‌السلام یا وَلدى»؛ لذا بدین جهت وى به ابراهیم مجاب (جواب داده شده) شهرت یافت. 4

این سید بزرگوار سرانجام در سن 70 سالگی در کربلا دار فانی را وداع گفت و در کنار مرقد مطهر امام حسین (ع) به خاک سپرده شد. امروزه چندین طایفه بزرگ از سادات موسوى از نسل سید ابراهیم در کربلا زندگى می‌کنند.

 

آرامگاه این سید جلیل‌القدر، در قسمت شمال غربی، در رواقی به نام خود وی، در جوار آستان حسینی واقع شده است. بعد از اجرا شدن طرح توسعه حرم مطهر و افزوده شدن به مساحت بناهای حرم، مرقد سید ابراهیم مجاب، در شمال رواق مذکور واقع گشت.

در گذشته روی مرقد سید ابراهیم، صندوقی از چوب ساج مرغوب قرار داشت و ضریحی از فولاد سبز، از آن محافظت می‌کرد. این ضریح چندی پیش با ضریح نقره زیبایی ساخته دست هنرمندان ایرانی تعویض شد.5 این بقعه از زیارتگاه‌هاى مهم داخل آستان حسینى است.

 

 

____________________________________________

پی‌نوشت‌ها:

1- عامری، ثامر عبدالحسن، معجم المراقد والمزارات فی العراق، ص 26.

2- رازی، فخرالدین، الشجره المبارکه، ص 103. مانی موسوی، محمدکاظم، النفحه العنبریه، ص 90.

3- فقیه بحرالعلوم، ابراهیم مجاب، 1393 ش، ص 13.

4- قمی، منتهی الآمال، 1379 ش، ج 3، ص 1566.

5- عامری، ثامر عبدالحسن، معجم المراقد والمزارات فی العراق، ص 26.