کرب و بلا؛ حجت‌الاسلام عبدالرحمن غیاث؛ پژوهشگر علوم دینی گفت: امام حسین (ع) از نظر منش انسانی و فضائل خلاقی به همه ابنای بشر تعلق دارد و تحلیلی که می‌توانیم براین اساس از ایشان داشته باشیم، انسان کامل بودن ایشان است؛ انسانی که استعدادهای انسانی را در خود صد در صد شکوفا کرده است و لذا باقی انسان‌ها می‌توانند ایشان را الگوی خود قرار دهند.
وی ادامه داد: در یک فضای دینی مرکب از همه ادیان آسمانی بهترین تعبیری که می‌شود از امام حسین (ع) کرد بنده مخلص خدا بودن آن حضرت است و لذا برای همه دیندارها شخصیتی مثل امام حسین (ع) الگو بوده، هست و خواهد بود؛ کسی که قدم به قدم زندگی او براساس یاد خدا و نام خدا و در جهت رسیدن به رضای خدا سپری شده است.
این پژوهشگر دینی تصریح کرد: پس از شخصیت امام حسین (ع) به تحلیل نهضت امام حسین (ع) آن حضرت می‌رسیم که در این باره به سه منبع می‌توان اشاره کرد؛ یکی تاریخ، دیگری سخنان افراد مختلف در این باره و منبع سوم هم سخنان معصومین (ع) مخصوصا خود امام حسین (ع) است؛ ما به این تحلیل‌ها نیاز داریم تا تجلیل از امام حسین (ع) در ایام شهادت ایشان در قالب عزاداری و در ایام ولادتشان در قالب جشن بتواند یک گرامیداشت مفید، مطلوب و مؤثر باشد.
حجت‌الاسلام غیاث ادامه داد: در راستای حرکت و نهضت امام حسین (ع) ما باید سعی کنیم همان چیزها را که حضرت نفی کرده و همان چیزهایی که ایشان آنها را اثبات کرده، اثبات کنیم تا حرکت ما در عرصه‌های مختلف حرکت حسینی شود.
وی گفت: یکی از جامع‌ترین مطالب در تبیین این مطلب سخنان امام حسین (ع) است ؛ آن هم در یک جمع بسیار شاخص و مؤثر آن طور که در تاریخ نقل شده است و باید گفت که این مطالب امام در جمعی مطرح شده که همان طور که در منابع تاریخی ذکر شده که اگر حرکت می‌کردند به تبع آنها عده زیادی با آنها همراه می شدند.
این کارشناس مذهبی تأکید کرد: در این مجلس امام حسین (ع) در تبیین حرکت خودشان دو چیز را نفی می‌کنند؛ یکی دنیاطلبی و دیگری قدرت طلبی یعنی دنیا برای دنیا و قدرت برای قدرت در چهارچوب حرکت امام حسین (ع) مردود بود و جایی نداشت.
وی افزود: براین اساس نقطه مقابل دنیا برای آخرت یا دنیا و آخرت برای خدا است. نقطه مقابل آن قدرت برای خدمت است. ما در تحلیل حرکت امام حسین (ع) این معنا را به زیبایی می‌توانیم درک کنیم که امام حسین (ع) دنیا را برای دنیا نمی‌خواستند.
وی در تشریح مطلب فوق ادامه داد: امام حسین(ع) با قیام خود نمی‌خواستند به دنیا برسند بلکه امکاناتی اگر از دنیا در اختیار ایشان بود به قول شهید بزرگوار شهید مظلوم آیت الله بهشتی در جهت خدمت به کار می گرفتند و همچنین دنیا را برای آخرت می‌خواستند، دنیا را برای خدا می‌خواستند نه برای خودشان.
این پژوهشگر علوم دینی اظهار داشت: کسی که دنیا را برای خدا می‌خواهد یا در سطح بالاتر دنیا و آخرت را برای خدا می‌خواهد، سعی می‌کند برای رسیدن به خواسته‌هایش راه را انتخاب کند نه بیراهه را و وقتی که به آنچه که می‌خواهد رسید و قدرتش اضافه شد به فکر دیگران است تا به فکر خود؛ البته افرادی مثل امام حسین (ع) دنیا و آخرت را برای خدا می‌خواستند.
حجت‌الاسلام و‌المسلمین غیاث در پایان گفت: آن کسی که دنیا را برای دنیا می‌خواهد راه و بیراهه برایش فرقی نمی کند، چرا که تنها می‌خواهد به خواسته خود برسد ولو اینکه در این مسیر حقی ضایع شود و تنها در پی رسیدن به حقوق خود است و حقوق دیگران برای او معنایی ندارد.
