کرب و بلا، در میان یاران و همراهان حضرت سیدالشهدا (ع) افرادی بودند که به همراه خانواده خود راهی کربلا شدند. از جمله این اصحاب می‌توان از جناب «سلیمان بن رزین» نام برد. او فرزند «کبشه» کنیز امام حسین (ع) است. مادر او در خانه «ام اسحاق» دختر «طلحه بن عبیدالله تیمیه» همسر امام حسین (ع) خدمت می‌کرد و با ابو رزین ازدواج کرد و از او سلیمان متولد شد. او غلام حضرت امام حسین (ع) بود.
سلیمان حامل دعوت‌نامه اباعبدالله الحسین (ع) به پنج‌تن از روسا و اشراف بصره بود. امام پیش از حرکت به سمت کربلا و هنگام حضور در مکه نامه‌ای به سران قبایل بصره نوشتند و توسط سلیمان بن رزین به ایشان ارسال نمودند. چهار نفر از این اشراف، خبر رسیدن نامه امام را پنهان کردند ولی «منذر بن جارود» که پدر زن عبیدالله بن زیاد حاکم بصره بود، از بیم اینکه این نامه دسیسه ابن زیاد باشد، نامه و نامه‌رسان را نزد او آورد. ابن زیاد که می‌خواست روز بعد به کوفه برود، نامه را خواند و دستور داد سلیمان را گردن زدند و بنا بر نقلی به‌دار آویختند.1
بدین ترتیب سلیمان پیش از حضور در کربلا به شهادت رسید و نامش به عنوان اولین شهید قیام امام حسین (ع) در تاریخ ثبت شد. مادرش کبشه پس از این اتفاق به همراه امام و اهل‌بیت گرامی‌شان عازم کربلا شد.
در زیارت ناحیه مقدسه (غیر مشهور) و از لسان گهربار مهدی آل محمد (عج) از سلیمان به عنوان موالی امام نام برده شده و با عبارت «السَّلامُ عَلی سُلَیمانَ مَوْلَی الْحُسَینِ بْنِ أمیرِالمؤمنینَ وَ لَعَنَ اللَّهُ قاتِلَهُ سُلَیمانَ بْنَ عَوْفِ الْحَضْرَمِی»2 تکریم و قاتل او لعنت شده است.
مدخل سلیمان بن رزین را در ویکی حسین بخوانید.
---------------------------------------------------------------------------------------------
پی‌نوشت‌ها:
1- سید بن طاووس، اللهوف، انتشارات جهان، ص 44
2- مامقانی، تنقیح المقال، مؤسسه آل البیت، ص 283
