به گزارش پایگاه تخصصی امام حسین علیهالسلام کربوبلا به نقل از حوزه نیوز؛ استاد حسین انصاریان از خطبای مشهور حوزه علمیه، در سخنانی با اشاره به داستانی با موضوع صحیفه اظهار داشت: زمان تبلیغ که تمام شد، بلیط قطار گرفتیم که از بصره به بغداد بیاییم و از بغداد نیز با ماشین به نجف برویم. مىگفت: من سید بودم و رفیقم شیخ. وقتى در کوپه قطار مستقر شدیم، دیدیم پنج جوان با خانمى جوان وارد کوپه شدند، نشستیم. در همان مرحله اول براى ما معلوم شد که این خانم به هیچ کدام از این پنج نفر محرم نیست و از دوستان اینهاست و همگى اهل گناه هستند و این خانم را براى عیش و نوش در اختیار دارند.
تا قطار حرکت کرد، اینها شروع به زدن و این خانم نیز در میان کوپه، شروع به رقصیدن و خواندن کرد. خیلى شلوغ بود و جایى نبود که ما جاى خود را عوض کنیم. در محاصره افتاده بودیم. مجلس نیز مجلس حرامى بود و نشستن ما هم حرام. نمىتوانستیم پیاده شویم؛ چون تا ایستگاه بعدى فاصله زیادى بود.
مىگفت: من به این دوستم گفتم: توانش را دارى که امر به معروف و نهى از منکر کنى تا اینها آرام شوند؟ گفت: با چهرهاى که اینها دارند و کارى که اینها مىکنند، من مىترسم حرف بزنم.
گفتم: پس من وارد مبارزه مىشوم. گفت: آنها شش نفر هستند و اگر درگیرى به وجود بیاید، قطعا شکست با توست و ممکن است زخمى یا کشته شوى. گفتم:
نه، من از طریق درگیرى وارد کار نمىشوم.
آن وقتى که ایشان این داستان را براى من تعریف مىکرد، نزدیک به نود سال داشت و اکنون نیز زنده است و از صد گذشته است، اما در همان سن نود سالگى، صداى او خیلى دلربا و زیبا بود.
عمرش را در راه خدا، قرآن و اهل بیت علیهمالسلام هزینه کرد و جدا از اولیاى خدا و شخصیتى با کرامت است.
تأثیر صداهاى خدایى بر نفوس
ایشان مىگفت: گره بقچهام را باز کردم و تنها کتابى که به بصره برده بودم، «صحیفه سجادیه» بود. صحیفه را باز کردم و دعاى مربوط به توبه امام زین العابدین (ع) را که بسیار فوق العاده است، شروع کردم با صدا خواندن.
آنها داشتند مىزدند و مىرقصیدند. کم کم آن خانم به صداى من توجه کرد.
صداى خوب، با حال، مؤثر، نافذ، البته صدایى که از جان، قلب، نفَس و گلوى پاک بیرون بیاید، قطعا اثر دارد. مگر این که نیروى اثرگیرى طرف مقابل نابود شده باشد.
چه صدایى بالاتر، بهتر و پرقیمتتر از صداى خدا که صوت قرآن است و چه صدایى پاکتر از صداى انبیا، امامان و اولیاى خدا؟ ما نیز مىتوانیم در حد خودمان، صدایى را در طول صداى آنها پیدا کنیم. صدایى که اگر زمینه اثرگیرى طرف مقابل نابود نشده باشد، اثر بگذارد.