به گزارش پایگاه تخصصی امام حسین علیه‌السلام کرب‌وبلا، حجت‌الاسلام و المسلین خادمی استاد حوزه و دانشگاه در گفت‌وگویی با اشاره به سالروز ولادت حضرت زینب کبری سلام الله علیها و روز پرستار اظهار کرد: حضرت زینب کبری (س) بانویی است که برای حفظ، ماندگاری و زنده ماندن واقعه عاشورا تلاش فراوان از خود نشان داد و اگر حضرت زینب کبری (س) نبود بنی‌امیه خون سیدالشهدا (ع) را پایمال می‌کرد اما حضرت زینب (س) اجازه نداد خون شهدا پایمال شود و از اسلام، قرآن، دین پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و قیام عاشورا پاسداری کرد.
زینب (س) همواره از اسلام پاسداری کرد
ایشان در ادامه با اشاره به جایگاه معنوی حضرت زینب (س) افزود: حضرت زینب کبری (س) علاوه بر نگهداری از کودکان و دختران و بیماران، اجازه نداد خون شهدا پایمال شود و از اسلام، قرآن، دین پیامبر (ص) و قیام عاشورا پاسداری کرد و سختیها و فشارهای بسیاری را متحمل شد.
نقش حضرت زینب (س) در احیای تشیع
این استاد حوزه دانشگاه در ادامه اظهار کرد: امام حسین (ع) برای احیای اسلام و تشیع قیام کردند. طبق گواهی تاریخ، پس از شهادت ایشان، طولی نکشید که ریشه بنی‌امیه خشکید و اسلام عزیز باقی ماند. از این جهت، تردیدی وجود ندارد که بقای اسلام و احیای تشیع مرهون شهادت امام حسین (ع) است. اما باید توجه داشت که پس از شهادت امام حسین (ع)، نوبت به امام سجاد (ع)»، حضرت زینب (س) و اهل‌بیت امام (ع) رسید که با اسارت خود، موج شهادت و وقایع جانسوز کربلا را سراسری کنند.
وی ادامه داد: در واقع، اگر قضیه اسارت رخ نمی‌داد، موج کربلا در جهان منتشر نمی‌شد. پس از اسارت نیز موج شهادت، با عزاداری عالم‌گیر شد. در واقع، حرکت حسینی، ابتدا با اسارت و سپس با عزاداری شیعیان، جاودان و سراسری شد و همیشه باقی خواهد ماند. از این رو می‌توان گفت: شهادت، اسارت و عزاداری در یک راستا هستند. لازم است با توجه به نقش مهم و محوری حضرت زینب (س) در جریان اسارت و حقی که آن بانوی نمونه به تشیع دارند، قدری راجع به شخصیت ایشان بیشتر صحبت کنیم.
ریشه عبارت «ما رایت الا جمیلا»
وی ادامه داد: در مجلس ابن‌زیاد وقتی حاکم کوفه گفت دیدی خدا در کربلا با برادرت چه کرد؟ حضرت زینب کبری (س) فرمودند: «ما رایت الا جمیلا»، در کربلا هر چه بود (شهادت و فداکاری و ...) همه زیبا بود و اگر سخنان تمام عرفا و حکما را در باب عرفان جمع کنیم این جمله حضرت زینب (س) می‌شود.
حضرت زینب (س)، قافله‌سالار اسرای کربلا
حجت‌الاسلام خادمی با اشاره به فداکاری‌های حضرت اظهار کرد: حضرت زینب (س) با تلاش و فداکاری فراوان، سفر اسارت را بسیار خوب اداره کرده و به ثمر رسانیدند. از این جهت، تشیع، مرهون زحمات آن بانوی بزرگوار است.
وی ادامه داد: البته در این میان نباید از نقش اساسی امام سجاد (ع) در بقای تشیع غافل شد؛ چرا که آن حضرت در مدت سی و چهار سال بعد از شهادت امام حسین (ع)، برای احیا و پرورش حرکت حسینی تلاش کردند و در آن دوران، تشیع را در بین مردم جا انداختند و باعث شدند که شجره طیبه قرآن، به بار بنشیند. اما در روز عاشورا مصلحت تشیع در بیماری امام سجاد (ع) بود؛ زیرا بیماری، مانع شهادت ایشان و عامل باقی ماندن امامت شد.
وی افزود: به هر حال، حضرت زینب (س) در دوران اسارت، قافله‌سالار کاروان اسرا بودند و زیر نظر ولایت امام سجاد (ع)، اهداف اسارت را دنبال کردند. در حقیقت، اگر زینب (س) نبود، نتایج متعالی از اسارت به دست نمی‌آمد و اهداف اصلی قیام امام حسین (ع) محقق نمی‌شد.
استقامت حضرت زینب (س)
حجت‌الاسلام خادمی در پایان با اشاره به ویژگی بارز زندگی این حضرت اظهار کرد: حضرت زینب (س) از مرتبه سوم شجاعت نیز به خوبی برخوردار بود. به خصوص در دوره اسارت که برای ایشان یک دریای پر تلاطم و مواج بود، به اعتراف دوست و دشمن، از عهده وظیفه و مسئولیت خود برآمد و هجوم مصائب و بلایا او را منزوی و منفعل نکرد. مثلا در شام عاشورا پس از دیدن داغ شش برادر و دو فرزند و تحمل مصائب فراوان، وظیفه حضرت زینب (س) آن بود که گریه نکند و با صلابت و استواری، زنان و کودکان را که در بیابان متفرق شده بودند، جمع کرده، از آنان محافظت نماید. ایشان در آن شرایط سخت مانند یک شیرمرد به خوبی ایفای نقش کرد.
وی در پایان گفت: خطبه‌های حضرت زینب (س) و سخنرانی افشاگرانه ایشان در کوفه و شام، در حالی که چند روزی از عاشورا نمی‌گذشت، ناشی از استقامت و استواری آن حضرت بود.
