به گزارش پایگاه تخصصی امام حسین علیه‌السلام کرب‌وبلا؛ محمد کرمی‌نیا، از جوانان موفق اهل رفسنجان و کارشناس ارشد علوم قرآن و حدیث دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم قم در مصاحبه با خبرنگار خبرگزاری شبستان خبر داد: مقاله «جایگاه امام حسین (ع) در تفاسیر شیعی» در شماره 8 فصلنامه معارف حسینی به چاپ رسید.
وی با بیان این‌که این مقاله با نظارت و همکاری محمداسماعیل عبداللهی، عضو گروه علمی فرق و ادیان حوزه علیمه قم نگارش شده، تصریح کرد: قرآن کریم، تنها راه سعادت و رستگاری انسان است و جز در پرتو شعاع نورانی آیه‌های قرآن، راه گریزی از بند جهل و گمراهی نیست، همان‌گونه که بی نور وحی، عالم را گمراهی و ظلمت فرا می‌گیرد.
کرمی‌نیا ادامه داد: آیات فراوانی در قرآن درباره امام حسین (ع) وجود دارد. برخی رقم آیات را 128 و برخی دیگر تا 250 آیه ذکر کرده‌اند. برخی از آیات یاد شده، آشکارا درباره امام حسین (ع) نازل شده است و برخی با تفسیر و تأویل مفسران - البته به کمک روایات - بر ایشان تطبیق شده است.
وی با اشاره به این‌که در این پژوهش به بررسی این سوال که آرا و دیدگاه‌های مفسرین شیعه در مورد امام حسین (ع) در قرآن چیست؟ پرداخته و پاسخ می‌دهد؛ گفت: آیات فراوانی در شأن امام حسین (ع) فرود آمده که مفسرین بعضی را درباره حضرت تفسیر و بعضی دیگر را تأویل و تطبیق کرده‌اند.
این پژوهشگر دینی اظهار داشت: در این نوشتار جایگاه حضرت در منابع تفسیری شیعه مورد بحث و بررسی قرار گرفته و ثابت شده که امام حسین (ع) همان‌طور که در منابع روایی و تاریخ اسلام جایگاه ویژه‌ای دارد، در روایات تفسیری نیز دارای جایگاه والا و در خور توجهی است که نمی‌توان ساده از کنار آن گذشت.
وی با یادآوری این مطلب که نام، یاد، شخصیت و نقش سیدالشهدا (ع) در متون تفسیری شیعه جایگاه و نقش بسیار برجسته‌ای دارد؛ افزود: نام و یاد آن بزرگوار در زمان حیات رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به گواهی مورخان و مفسرین شیعه، توسط آن حضرت زنده نگه داشته شده است و پیامبر (ص) در موارد گوناگون، آن بزرگوار را به عناوین مختلف سفارش می‌کرد و یا مقام و عظمتش را به مردم گوشزد می‌فرمود.
کرمی‌نیا بیان داشت: پیامبر (ص) همچنین با بیانات خود نقش پر رنگ ایشان را در سعادت بشری یادآوری می‌کرد و به فراخور حال، آیاتی را که در شأن اهل‌بیت (ع) که از جمله آن‌ها امام حسین (ع) است را تفسیر یا تطبیق می‌فرمود که همه به عظمت امام حسین (ع) پی ببرند.
