جواد هاشمی (متخلص به تربت)٬ شاعر و مداح اهل بیت (علیهم السلام) در این نوشته با نگارش چند سطر از زندگانی هر یک، ادای احترامی نسبت به ایشان داشته و به این بهانه عرض ادبی به ساحت مقدّس آستان اربابشان کرده است:

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم            هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

حاج نصرالله اشرفی:

ایشان متولّد 12 خرداد 1319 و از مدّاحان و پیش‌کسوتان قدیمی بود که در محلّه‌ی میدان رشدیه در غرب تهران سکونت داشت. از خودشان شنیده بودم که پدرشان از طبع شعر برخوردار بودند. خودش هم‌دوره‌ی سیّد جواد ذبیحی، علی بهاری بزرگ و حاج شاه حسین بود که علاوه بر تهران در برخی شهرستان‌ها مثل کاشان، لاهیجان و خوانسار به نوکری می‌پرداخت. از زمره‌ی ستایشگرانی بود که عبا بر دوش به نوکری و ذاکری می‌پرداخت. وی سرانجام در نخستین روز سال 1395 در سنّ 76 سالگی درگذشت. پیکرش از در منزل تشییع شد و در بهشت حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) در قطعه 46 ردیف 57 شماره 37 به خاک سپرده شد. روحش شاد!

حاج محمّدعلی کلافچی:  

ذاکر قدیمی حضرت سیّدالشهدا (علیه‌السّلام) که او را با عنوان حاج علی کلافچی می‌شناختند. متولّد شش آبان 1324 بود. در جوانی رفاقت صمیمی با حجّه الاسلام شیخ محمّدعلی جاودان داشت. انسان معتقد و متدیّنی بود و پس از تحمّل دوره‌ای بیماری در صبح سوم فروردین 1395 در بیمارستان سوم شعبان درگذشت.
روز سیزدهم جمادی الآخره که مشهور به روز رحلت حضرت امّ البنین (سلام‌الله‌علیها) است از حسینیه‌ی بنی فاطمه واقع در چهارراه سرچشمه تشییع شد و در بهشت حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) در آرامگاه خانوادگی کلافچی با شماره‌ی 815 به خاک رخ نهاد. مراسم ترحیمش نیز در همان حسینیه منعقد بود. روحش شاد!

حاج رحمت الله نجفی دولابی:

مدّاح و پیرغلام اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم‌السّلام) که سینه‌اش مملو از قصاید خوب و قوی بود و در کسوت مدّاحی٬ عبا بر دوش یک عمر نوکری کرد.
 در اردیبهشت ماه سال 1310 به دنیا آمد. اصلیت دولابی داشت. در نوجوانی حرفه‌ی نجّاری را دنبال کرد. سرانجام پس از تحمّل دوره‌ای بیماری در روز قبل از ولادت بانوی دو عالم حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) در دهم فروردین 1395 درگذشت. تشییع او از حسینیه‌ی مرحوم آیت الله فاضل کاشانی واقع در خیابان ایران، کوچه‌ی قوامی انجام شد.

حجّه الاسلام سیّد مهدی طباطبایی٬ دکتر محمّدباقر قالی‌باف و دکتر محسن رضایی نیز در کنار انبوه جمعیّت در تشییع او حضور داشتند. در قطعه‌ی مختص مدّاحان مسمّی به روضه الحسین (علیه‌السّلام) یعنی قطعه‌ی 301 به خاک آرمید. مراسم ختمش در حسینیه‌ی همّت واقع در میدان شهدا منعقد شد. روحش شاد!

نکته‌ی آخر این که خدا را شکر که توفیق دیدار هر «سه» ستایشگر آستان حسینی را داشته‌ام ولی شرکت در تشییع پیکر «دو» تن از ایشان (مرحوم کلافچی و مرحوم نجفی) نصیبم شد؛ اگر چه فقط یکی از آن بزرگواران (مرحوم کلافچی) متقابلاً حقیر را می شناخت و البتّه بذل محبّت داشت. خدای متعال هر سه را غریق بحار رحمت خویش کناد!