دختر رسول خدا(ص) کنار قبر عموى بزرگوارش جناب حمزه بن عبد المطلب از تربت شهید براى خود تسبیح درست کرد؛ این‌ها معنى دارد! یعنى چه؟ خاک شهید محترم است قبر شهید محترم است، من براى عبادت خدا که مى‌خواهم اذکار خود را بشماریم نیازمند به سبحه‌ام (تسبیح)، چه فرقى مى‌کند دانه‌هاى تسبیح از سنگ باشد یا چوب یا خاک، و از هر خاکى آدم بردارد، برداشته است ولى من این را از خاک تربت شهید برمى‌دارم و این نوعى احترام به شهید و شهادت است، نوعى به رسمیت شناختن قداست شهادت است، تا آن که بعد از شهادت وجود مقدس امام حسین (ع)، خود به خود لقب سید الشهدا از جناب حمزه گرفته شد و به نوه برادر بزرگوارش حسین بن (ع) داده شده و بعد از آن دیگر اگر کسى بخواهد به خاک شهید تبرک بجوید از خاک حسین بن على (ع) تهیه مى‌کند.
چهار همراه شیعیان
امام کاظم علیه السلام مى‌فرماید: لا تستغنى شیعتنا عن اربع خمره یصلى علیها و خاتم یتختم به و سواک یستاک به وسبحه من طین قبر ابى عبدالله علیه السلام
پیروان ما از چهار چیز بى نیاز نیستند: 1- سجاده‌اى که بر روى آن نماز خوانده مى‌شود.2- انگشترى که در انگشت باشد.3- مسواکى که با آن دندان‌ها را مسواک کنند.4- تسبیحى از خاک مرقد امام حسین(ع). امام صادق(ع) مى‌فرماید: و من کان معه سبحه من طین قبر الحسین(ع) کتب مسبحا و ان لم یسبح بها؛ کسى که تسبیحى از خاک مرقد حسین(ع) با خود داشته باشد تسبیح گوى حق محسوب مى‌شود گرچه با آن تسبیح نگوید.
در حدیثى دیگر امام صادق(ع) مى‌فرماید: یک ذکر یا استغفار که با تسبیح تربت حسین علیه السلام گفته شود برابر است با هفتاد ذکر که با چیز دیگر گفته شود.
استشمام بوى شهید با تربت امام
این خاک پاک به گونه‌اى است که ذکر گفتن با تسبیح ساخته شده و با سجده کردن ثواب فراوانى دارد، اگر کسى بخواهد از خاک شهید تبرک بجوید از خاک حسین بن على علیه السلام تهیه مى‌کند ما که مى‌خواهیم نماز بخوانیم، و از طرفى سجده بر فرش و بر مطلق ماءکول و ملبوس را جایز نمى‌دانیم، با خود خاکى یا سنگى برمى‌داریم؛ ولى پیشوایان ما به ما گفته اند: حالا که باید بر خاک سجده کرد، بهتر که آن خاک، از خاک تربت شهیدان باشد. اگر مى‌توانید از خاک کربلا براى خود تهیه کنید که بوى شهید مى‌دهد. تو که خدا را عبادت مى‌کنى سر بر روى هر خاکى بگذارى نمازت درست است، ولى اگر سر بر روى آن خاکى بگذارى که تماس کوچکى، قرابت کوچکى، همسایگى کوچکى با شهید دارد و بوى شهید مى‌دهد اجر و ثواب تو صد برابر مى‌شود.
فواید همراه داشتن تربت سید الشهدا(ع)
همراه داشتن تربت سید الشهداء(ع) ایمنى بخش است، چنانکه فرمودند: هرگاه از سلطان یا دیگرى ترس داشتى از منزلت بیرون میا مگر اینکه تربت همراهت باشد.
دعای امام صادق(ع) در حق شیعیان
امام صادق(ع) در زمان حیات خویش سجده کنان و گریان، هر کسى را که چهره بر تربت حسین(ع) مى‌نهد، و هر کسى را که بر او اشک مى‌ریزد و هر کسى را که در سوگ او شیون مى‌کند همه را دعا مى‌فرمود.
شعاع نور تربت تا زمین هفتم
امام صادق(ع) فرمود:السجود على طین قبر الحسین(ع) ینور الى الارض السابعه؛ سجده بر تربت قبر حسین علیه السلام تا زمین هفتم را نور باران مى‌کند.
امام صادق(ع) مى‌فرماید: السجود على تربه الحسین علیه السلام یخرق الحجب السبعه؛
سجده بر خاک حسین(ع) حجاب‌هاى هفتگانه را مى‌درد. در ارشاد القلوب بیان شده: کان الصادق علیه السلام لا یسجد الا على تربه الحسین علیه السلام تذللا لله و استکانه الیه؛ امام صادق علیه السلام جز بر تربت امام حسین(ع) سجده نمى‌کرد تا در پیشگاه خدا اظهار خوارى و فروتنى کند.
ثواب ذکر با تربت امام حسین علیه السلام
از امام رضا(ع) روایت شده که هر کس با تربت امام حسین(ع) بگوید: سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر با هر ذکر، خداوند شش هزار درجه بالا برده و شش هزار شفاعت براى او مى‌نویسد.و از امام صادق(ع) نقل شده: هر کس سنگ‌هایى را که از تربت امام حسین(ع) درست مى‌کنند (یعنى تسبیح پخته) بگرداند، به تعداد هر استغفر الله ربى و اتوب الیه هفتاد استغفارى براى او ثبت مى‌شود و اگر تسبیح در دستش باشد و ذکر نگوید به عدد هر دانه هفت مرتبه استغفار براى او نوشته مى‌شود.در روایت دیگر فرمودند: کسى که با تسبیح تربت یک مرتبه «سبحان الله» بگوید چهارصد حسنه براى او نوشته مى‌شود، چهارصد گناهش برطرف، چهارصد درجه اش بالا، چهارصد حاجتش برآورده مى‌گردد
فرجام بى احترامى به تربت امام حسین علیه السلام
موسى بن عبدالعزیز مى‌گوید: یوحنّا (طبیب نصرانى) به من گفت: تو را به حق پیغمبرت و دینت سوگند مى‌دهم که بگویى این کیست که مردم به زیارت قبر او مى‌روند؟ آیا او از اصحاب پیغمبر شما است؟ گفتم: نه، بلکه او امام حسین(ع) پسر دختر پیغمبر ما است. منظورت از این سوال چیست؟ گفت: خبر شگفتى دارم و ادامه داد که: یک شب شاپور، خادم رشید مرا احضار کرد، نزد او رفتم، امر مرا به خانه موسى بن عیسى که از خویشان خلیفه بود برد، دیدم موسى بى هوش در رختخواب خود افتاده و طشتى پیش روى او گذاشته‌اند که تمام احشاء و امعاء او در آن ریخته بود. شاپور از خادم موسى پرسید: این چه حال است که براى موسى رخ داده؟ خادم گفت: یک ساعت قبل حالش خوب و با خوشحالى نشسته بود و با ندیمان خود صحبت مى‌کرد! شخصى از بنى هاشم اینجا بود، گفت: من بیمارى سختى داشتم و با هر چه معالجه کردم مفید واقع نشد تا اینکه کاتب من گفت: از تربت امام حسین(ع) استفاده کنم، این کار را کردم و شفا یافتم. موسى گفت: از آن تربت چیزى نزد تو باقى مانده است؟ گفت: بله، شخصى را فرستاد و قدرى از آن تربت را که باقى مانده بود آورد.موسى آن را گرفت و از روى بى احترامى در نشیمنگاه خود داخل کرد! در همان ساعت فریاد او بلند شد که «النار، النار؛ آتش، آتش» طشتى بیاورید، این طشت را آوردند و این‌ها امعاء و احشاء اوست که از او خارج شده است! ندیمانش متفرق شدند و مجلس سرور موسى به ماتم مبدل شد. شاپور به من گفت: بیا نگاه کن، آیا مى‌توانى او را معالجه کنى؟ من چراغ طلبیدم و آنچه در طشت بود به دقت نگاه کردم دیدم جگر، سپرز و شش و دلش همه از او خارج شده است! تعجب کردم و گفتم: مالا حد فى هذا صنع الا ان یکون لعیسى الذى کان یحیى الموتى؛ هیچ کس نمى‌تواند درباره این شخص کارى بکند مگر حضرت عیسى که مرده را زنده مى کرد. شاپور خادم گفت: راست گفتى، ولیکن اینجا باش تا معلوم شود که حال موسى به کجا ختم مى‌گردد. یوحنّا گفت: من آن شب نزد ایشان ماندم و موسى سحرگاه به جهنم واصل گردید.
پسر عبدالعزیز مى‌گوید: یوحنّا با وجودى که نصرانى بود مدتى به زیارت امام حسین(ع) مى‌آمد، تا اینکه به دین اسلام گروید و اسلامش نیکو گردید.
برکت تربت امام حسین علیه السلام
در زمان امام صادق(ع) زن بدکارى بود که هرگاه بچه دار مى‌شد، بچه خود را مى‌سوزانید. هنگامى که از دنیا رفت چند مرتبه او را به خاک سپردند ولیکن زمین او را قبول نکرد و او را از قبر بیرون افکند! جریان را به عرض امام صادق(ع) رسانیدند، فرمودند: «اجعلوا معها شیئا من تربه الحسین؛ قدرى از تربت جدم حسین(ع) را با او دفن کنید.» به دستور امام عمل کردند، خاک او را قبول کرد و دیگر او را بیرون نینداخت.
سلام امام زمان(عج) بر تربت جدش
در عظمت حسین و قبول تقرب و اخلاص او در پیشگاه خدا همین بس که خداى در خاک حسین(ع) شفا قرار داده. در این زمینه اسناد بسیارى وجود دارد که در دسترس‌ترین آن‌ها زیارت منسوب به امام زمان(عج) است:السلام على من جعل الله الشفاء فى تربته؛ سلام بر (حسین) کسى که خداوند در تربت او شفاء قرار داده است. از امام باقر(ع) نقل شده که فرمود: ان الله تعالى عوض الحسین من قتله: اءن جعل الامامه فى ذریته و الشفاء فى تربته، واجابه الدعاء عند قبره؛ خداوند تبارک و تعالى در پاداش قتل حسین(ع) این عوض را معین فرمود: که امامت را در ذریه او قرار داد، و در تربت او شفا قرار داد، و در کنار قبرش وعده اجابت به در خواست‌ها داد.
