در سال 914 ه ق شاه اسماعیل صفوى موفق به فتح بغداد شد و همان سال گنبدى روى قبر حر بنا کرد و صحن کوچکى برایش ساخت. او اولین کسى بود که به ساختن (مرقد حر) اهتمام ورزید. در سال 1325 ه ق به همت حسین شجاع السلطان مرقد بازسازى شد و در سال 1330 ه ق سید عبدالحسین کلیدارآن را مجدداً بازسازى نمود و در سال 1963 م به همت حاج حسن وکیل به ناحیه (حر) برق رسید.
حر بن یزید ریاحى مرقدى زیبا با گنبدى کاشیکارى شده دارد که اطراف آن را باغ و بوستان فراگرفته است و بر در اصلى مرقد ابیاتى به عربى نوشته شده که به مقام و منزلت حر اشاره مىکند.
در تاریخ آوردهاند که چون شاه اسماعیل صفوى به زیارت کربلا آمد، براى کشف حقیقت محل دفن حر، دستور داد قبر وى را بشکافند و با اینکار وى را با دستمالى بر پیشانى و جسدى تروتازه یافتند و چون شاه درباره آن دستمال پرسید، به او گفته شد هنگامیکه حر در میدان نبرد زخمى شد، امام حسین با دست مبارک خود این دستمال را بر پیشانى او بست، شاه اسماعیل دستور داد دستمال را باز کنند و چون دستمال را باز کردند خون دوباره جارى شد و هرچه سعى کردند با دستمال دیگرى جلوى خون را بگیرند ممکن نشد، لذا شاه اسماعیل دستور بستن مجدد همان دستمال را داد و پس از اینکه قبر را با احترام زیادى بستند شاه اسماعیل دستور داد گنبدى بر بالاى قبر بسازند و خادمى براى آن تعیین کرد و موقوفاتى برآن جارى نمود
